بسیاری از عوارض پس از سکته یا حملات قبلی، مرتبط با آسیب مغزی ناشی از کمبود اکسیژن است. اکنون محققان بیمارستان ماساچوست اعلام کردند که آنزیم موثر احتمالی در حفاظت از مغز در برابر شوک اکسیژن را یافته‌اند. آنزیم گفته شده ممکن است در آینده پتانسیل لازم برای استفاده به عنوان دارو در جهت کاهش صدمات سکته‌ها و مشکلات مرتبط با کمبود اکسیژن را داشته باشد.

مانند بسیاری دیگر از کشف‌های علمی، آنزیم محافظت‌کننده از مغز نیز به صورت اتفاقی و در جریان پژوهشی با موضوع متفاوت کشف شد. تیم تحقیقاتی این پروژه با بررسی پژوهش صورت گرفته در سال ۲۰۰۵ متوجه شدند که می‌توان به کمک ترکیب هیدروژن سولفید، موش‌ها را در حالت خاص حیاتی به نام «زیست تعویقی» قرار داد. در چنین حالتی فرایندهای زیستی بدن مانند ضربان قلب، دمای بدن و حرکات ماهیچه‌ها کاهش پیدا می‌کند اما به مرگ منتهی نخواهد شد. اما تنها پس از گذشت چند روز، موش‌های آزمایشگاهی به تنفس گاز هیدروژن سولفید عادت کردند و قرارگرفتن در معرض این ترکیب برای آن‌ها هیچ عارضه‌ای در پی نداشت.

پس از مدتی محققان دریافتند که موش‌های مقاوم شده به هیدروژن سولفید می‌توانند آستانه‌ تحمل بالاتری نسبت به کمبود اکسیژن شدید از خود نشان دهند. کمبود اکسیژن شدید در نمونه‌های عادی موجب آسیب شدید به مغز و از بین رفت بافت‌های حساس می‌شود. سپس تیم پروژه شروع به جستجو برای کشف عامل ایجاد مقاومت در موش‌ها کرد. سولفید‌ها به صورت عادی هنگام کمبود اکسیژن در مغز ایجاد می‌شوند. اگر دارویی بتواند حجم سولفیدها را در مغز افزایش دهد، آنزیم تجزیه‌کننده آن نیز بیشتر ترشح می‌شود. 

در نهایت بررسی‌ها، افزایش سطح آنزیم SQOR که مسئول تجزیه‌ سولفید‌ها است را تایید کرد. استفاده از تکنیک‌های ژن‌درمانی و افزایش یا کاهش آنزیم در موش‌های جدید نیز سطح تحمل آن‌ها به کمبود اکسیژن را تغییر داد. موجوداتی با مقادیر آنزیم بیشتر می‌توانند مقاومت بالاتری نسبت به سرما از خود نشان‌دهند. تحقیقات صورت گرفته به تولید داروی آزمایشی SS-20 منتهی شده که در تست‌های اولیه توانسته است از آسیب مغزی در موشی‌ها هنگام کمبود اکسیژن جلوگیری کند.