دنباله‌دار Pons-Brooks اولین‌بار در سال 1385 میلادی کشف شد. این گلوله برفی کثیف هر 71 سال یک‌بار به درون منظومه‌شمسی ما بازمی‌گردد و این‌بار شروع به نمایشی برای نوردهی دوربین می‌کند.
جریان آبی روشن در تصویر، دم یونی Pons-Brooks است که متشکل از مولکول‌های باردار است. این مولکول‌ها توسط باد خورشیدی از هسته دنباله‌دار دور می‌شوند.
دم یونی نیز توسط باد خورشید و چرخش هسته دنباله‌دار شکل می‌گیرد. دنباله‌دار 12p یا Pons–Brooks اکنون با دوربین‌های دوچشمی در اوایل عصر به سمت شمال غربی قابل مشاهده است.
انتظار می‌رود این دنباله‌دار که اغلب درحال شعله‌ورشدن است، به درخشندگی خود ادامه خواهد داد و حتی ممکن است با چشم غیرمسلح، برای کسانی که در مسیر کلی خورشید‌گرفتگی 8 آوریل هستند قابل مشاهده باشد.
