به گزارش "ورزش سه"، یکی از دلایل تساوی بدون گل نساجی در نقش جهان، دروازه‌بان برزیلی این تیم مازندرانی بود. لوآن پولی متولد ۱۳ فروردین ماه سال ۱۳۷۲ در جنوب برزیل و شهر مِلِیرو است و بعد از مصدومیت علیرضا رضایی به این تیم پیوست.
لوآن در دیدار مقابل ملوان در وطنی، برای اولین بار در لیگ ایران شرکت کرد اما با وجود عملکرد قابل قبول، موفق به بسته نگه داشتن دروازه خود نشد. یک هفته فرصت لازم بود تا به اولین کلین شیت خود دست پیدا کند. در دیدار مقابل سپاهان، پولی با چند واکنش خوب، دروازه تیمش را بسته نگه داشت و یک امتیاز را برای شمالی‌ها به دست آورد. او همچنین بهترین بازیکن زمین هم لقب گرفت.
به همین بهانه با این دروازه‌بان برزیلی ۱۸۹ سانتی‌متری به گفتگو نشستیم که این گفتگو را در ادامه می‌خوانید:
سپاس از وقتی که در اختیار ما گذاشتید. بگذارید از ابتدای ماجرا شروع کنیم. اولین بار چه زمانی حس کردی می‌خواهی دروازه‌بان شوی؟
پدرم یک دروازه‌بان فوتبال در تیم آماتور شهر ما بود. تقریباً ۶ ساله بودم، کفش‌ها و دستکش پدرم را در یک جعبه بالای یک کمد در خانه پیدا کردم. از مادرم پرسیدم این‌ها چه هستند و بعد از اینکه ماجرا را برایم توضیح داد، از او خواستم تا من را در یک مدرسه دروازه‌بانی ثبت نام کند. همه چیز برای من از آن لحظه شروع شد. در ۱۵ سالگی به اولین تیم حرفه‌ای خود یعنی فیگِیرنسه، پیوستم و بعد از چهار سال بازی در این تیم، عضو باشگاه فلامنگو شدم.
وقتی عاشق فوتبال شدی، دروازه‌بان محبوبت چه کسی بود؟
هیچ وقت یک دروازه‌بان محبوب نداشتم و به چند دروازه‌بان، علاقه‌مند بودم و به ویژه بوفون و تافارل، دروازه‌بان‌هایی بودند که من سعی کردم شبیه به آنها بشوم زیرا عاشق خروج‌ها، نجات‌ها و شخصیت برنده آنها بودم.
فضای لیگ و جامعه ایران را تا حالا چطور دیدی؟
لیگ برتر لیگی بسیار رقابتی است و در سطح خوبی قرار دارد. تیم‌ها عملکردی عالی دارند و از همه مهمتر هواداران هستند که شبیه به مردم برزیل، عاشق فوتبال هستند. مردم ایران هم بسیار خون‌گرم و صمیمی هستند. طرفداران نساجی برای من به شکل عجیبی احساس نزدیکی و دوستی را تداعی می‌کنند. آنها در تمرینات و این دو بازی، به شدت به من انرژی و روحیه دادند و مرا حمایت کردند.
رابطه‌ات با هم تیمی‌ها و اعضای تیم چطور پیش رفته است؟
خیلی خوب، خیلی خوب. آنها خیلی خوب از من استقبال کردند و همین باعث شد حس کنم در خانه هستم. نه تنها هم تیمی‌ها بلکه تک تک اعضای باشگاه، رفتاری دوستانه و گرم با من دارند. بیشتر به زبان انگلیسی باهم گفتگو می‌کنیم و من هم سعی می‌کنم کمی فارسی یاد بگیرم.
تا حالا چه کلماتی را یاد گرفتی؟
سلام، چطوری و بعضی کلمات فوتبالی، البته زبان مشترک همه، چه در اینجا و چه برزیل یکی است و آن زبان فوتبال است. این باعث شده بین من و بچه‌ها رابطه بسیار خوبی برقرار شود.
بهترین لحظه‌ات در نساجی چه زمانی بوده؟
بهترین لحظه برای من بازی اول و در ورزشگاه خانگی ما وطنی بود. جو فوق‌العاده ورزشگاه و هواداران واقعا لذت فوتبال را دوباره به من چشاند. ما بازی محشری را به نمایش گذاشتیم ولی نتیجه با خواسته ما یکی نبود و بازی را واگذار کردیم. اما لمس اتمسفر استادیوم و تشویق‌های هواداران، واقعا برایم دوست داشتنی و خاص بود.
به جز فوتبال، ورزش دیگری هم انجام می‌دهی یا آن را دنبال می‌کنی؟
من به طور کلی ورزش را دوست دارم، والیبال، تنیس و بسکتبال را در بین ورزش‌ها بیشتر دوست دارم و اگر فرصت داشته باشم آن را انجام می‌دهم.
حرف پایانی؟
اجازه بدهید از همه هواداران و اعضای خانواده نساجی، قدردانی کنم. کسانی که از بدو ورود چیزی جز عشق و محبت به من نشان نداند. می‌خواستم در پایان به آنها قول بدهم من و ما، با تمام توان و تا آخرین لحظه، برای شما هواداران می‌جنگیم. دوستتان دارم.
