کامران نرجه در اطلاعات نوشت: درباره کاربران فضای مجازی در ایران نوشت: براساس مطالعات تجربی از رفتار کاربران ایرانی شبکه‌های مجازی می‌توان آن‌ها را به گروه‌های زیر تقسیم کرد:
کاربرانی که مهم‌ترین دلیل حضور آن‌ها در فضای مجازی، ایجاد و تقویت رابطه با افراد فامیل، دوستان، همسایگان، همشهری ها، همکاران یا سایر مردم است و معمولات تلاش می‌کنند محتوای منتشره از سوی دیگران را بدون نظر نگذارند.
این دسته از کاربران شبکه‌های مجازی جزو افرادی هستند که با کمترین مطالعه و تامل (با سواد رسانه ای) و صرفا به خاطر رقابت با دیگران در سرعت انتشار مطالب، هرگونه محتوایی را بازنشر می‌کنند و توجهی به عواقب انتشار مطالب بی سند و منبع خود ندارند.
گروهی از کاربران که معمولات در ارتباطات واقعی، افرادی گوشه گیر و منزوی هستند و توانایی جذب و نقش آفرینی خود را در گروه‌های معتبر اجتماعی از دست داده اند، برای اثبات این ادعا که هنوز اهل مطالعه و نقد هستند، با هر محتوای اطلاعاتی منتشره در شبکه‌های اجتماعی مخالفت می‌کنند و منتشر کننده را به نقد می‌کشند.
برخی کاربران که در واقع گروهی منشعب از دسته قبلی هستند برای مخالفت با مطالب منتشره در شبکه‌های اجتماعی به ساخت اسناد جدیدی اقدام می‌کنند که معمولا هیچ پشتوانه علمی و تاریخی ندارند.
برخی کاربران نه چندان حرفه‌ای، صرفا برای رفع بیکاری و اوقات فراغت و بدون هدف مشخص در شبکه‌های اجتماعی پرسه می‌زنند.
طیفی از کاربران شبکه‌های اجتماعی به مشارکت در بهبود مطالب و ارتقا و تکمیل آن‌ها علاقه دارند. این گروه از افراد صفحات مجازی را کاملا هدفمند و برنامه ریزی شده انتخاب می‌کنند.
کاربرانی که ادعای فضل و حکمت فراوان دارند. پاسخ هر محتوایی را با یک نظریه فلسفی و توصیه تربیتی می‌دهند. فیلسوفان دائما به دنبال اصلاح جامعه هستند و برای خود نقشی پیامبرگونه قائلند.
رفتار اعضای این گروه کمابیش به کاربران قبلی شباهت دارد، زیرا پاسخ هر محتوایی را با یک روایت مجعول تاریخی می‌دهند تا ثابت کنند که هرگونه شیوه اصلاح گرایانه‌ای صرفا باید از نحوه مدیریت مشاهیر گذشته الگوبرداری شود.
کسانی که می‌پندارند با سایر مردم جامعه تفاوت دارند و شیفته چهره و احوالات خود هستند.
یکی دیگر از گروه‌های قابل شناسایی میان کاربران شبکه‌های مجازی، فروشندگان هستند، افرادی که زیر هر مطلبی برای فروش محصولات تولیدی، یا خدمات خود تبلیغ می‌کنند.
