در دیدار های مرحله یک هشتم نهایی جام حذفی، اشتباهاتی باورنکردنی از سوی برخی گزارشگران شهرستانی شاهد بودیم. در بازی سپاهان و استقلال ملاثانی که در پایان صد و بیست دقیقه با برتری زرد پوشان اصفهانی به پایان رسید گزارشگر بازی نه یک بار بلکه چندین مرتبه نام زننده گل دوم سپاهان را نادرست به مخاطب اعلام کرد. او به جای اینکه نام رامین رضاییان را بر زبان بیاورد، از شهریار مغانلو به عنوان زننده گل دوم طلایی پوشان نام برد و این لغزش لفظی جای تعجب بسیار دارد!
همچنین در دیدار پرسپولیس و آلومینیوم اراک که با نتیجه دو بر دو در وقت قانونی به اتمام رسید بدیهی است که برای روشن شدن تکلیف تیم صعود کننده به مرحله یک چهارم نهایی دو وقت پانزده دقیقه ای لازم است ولی گزارشگر این بازی با تاکید چندباره مبنی براینکه بعد از پایان نود دقیقه، برنده بازی در ضربات پنالتی مشخص خواهد شد، اشتباه و گاف خود را پر رنگ تر از قبل کرد و چنین اشتباهی در این سطح، در نوع خودش بسیار عجیب و غریب است و به نوعی یک شاهکار به حساب می آید!
دهه هاست که این سوال وجود دارد که استفاده از الفاظ نادرست و ارائه اطلاعات غلط به مخاطب فوتبال، چرا به صورت قانون گزارشگری و کار در رسانه ملی درآمده و هیچ وقت تلاشی برای تغییر وضعیت صورت نمی گیرد؟ واکنش رسانه ملی به این قبیل از گاف ها در گزارش زنده مسابقات تلویزیونی همیشه هیچ بوده و با تریبون دادن به افرادی که مرتکب اشتباه و تکرارش می شوند، عملا پشت این روش ایستاده است.
سال هاست که برخی گزارشگران فوتبال به ویژه در شهرستان ها، عادت به طرفداری و حمایت از تیم شهر خود دارند و همین علاقه را در گزارش خود وارد می کنند و باعث می شود که آنها بر روی روح و روان بیننده فوتبال سوهان بکشند! در تهران هم که مصیبت فراتر است. واقعا تا کی قرار است در روی همین پاشنه بچرخد؟
معین احمدوند| باشگاه خبرنگاران آزاد
