خبرآنلاین: همان طور که مردم در سراسر دنیا به انتظار مراسم افتتاحیه المپیک می نشینند، مراسم افتتاحیه جام جهانی هم جذابیت هایی دارد که گاهی تبدیل به مهم ترین شناسنامه این مسابقات می شود.
از زیبایی های بصری گرفته تا موسیقی، رنگ، ستاره های فراموش نشدنی و اجرا های نمادین، کشورهای میزبان می توانند با یک افتتاحیه جذاب میزبانی خود را در خاطره جمعی مردم جهان ثبت کنند. جدای از رقابت جذاب بین تیم ها و گل ها زده و خورده، اشک ها، لبخند ها و معجزه ها، این بخش نمادین جام جهانی رنگی ابدی به این تورنومنت می بخشد.
فرش قرمزی کل فضا را پوشانده، افراد گرد ایستاده اند و پرچم کشور های حاضر را در دست گرفتند، همه افراد اجرایی لباس سنتی به تن دارند و چراغ های رنگی شبیه به بالن در آسمان آویزان است، دختری با دسته گلش راه می رود و پسر بچه ای او را با دوچرخه دنبال می کند، همه چیز مثل یک صحنه تئاتر است و ناگهان ستاره های بی مانند دنیا فوتبال پا روی فرش قرمز می گذارند تا به همه چیز قیمت بدهند، پهله، دیهگو مارادونا و حتی کلادیو شیفر هنرمند به یادماندنی و مشهور آلمانی، روی صحنه می آیند و جام قهرمانی را به دنیا نشان می دهند. همه این جزئیات جذاب افتتاحیه جام جهانی ۲۰۰۶ آلمان را تبدیل به یکی از بهترین و شاید به تنهایی بهترین افتتاحیه های جام جهانی تبدیل کرده است. چیزی که از آن مراسم یک عنصر خاطره انگیز می سازد، روح حاضر در فضاست، چیزی که قطعا به صرف بیشتر خرج کردن پول به دست نمی آید.
مراسم افتتاحیه جام جهانی فوتبال ۲۰۱۰ در ۱۱ ژوئن در استادیوم ساکر سیتی در ژوهانسبورگ، دو ساعت قبل از بازی افتتاحیه مسابقات برگزار شد. این مراسم از ساعت ۱۴ به وقت محلی آغاز شد و ۴۰ دقیقه به طول انجامید. در این مراسم ۱۵۰۰ اجراکننده، از جمله تاندیسوا مازوای، هیو ماسکلا، خالد، فمی کوتی، اوزیبیسا، آر. کلی، تی کی زی، هیپ هاپ پانتسولا و گروه کر انجیل سووتو حضور داشتند.آوازهای سنتی آفریقای جنوبی و همه رنگ‌های عجیب و خاص آن منطقه، بله، سال ۲۰۱۰ یکی از بهترین ها بود. جام جهانی ۲۰۱۰ برای بسیاری از مردم در سراسر جهان خاص بود. اگر آفریقای جنوبی را یک مزرعه سبز در نظر بگیریم، استفاده از رنگ ها روی این سبزی بی وقفه روح عجیبی به مراسم افتتاحیه داده بود. استفاده از ابزار و تزئینات سنتی، رقص های مخصوص و قدیمی آفریقای جنوبی و اسنجام واقعی زیباشناسی در یک مراسم، از این روز یک رویداد تاریخی و به یادماندنی به جا گذاشت.
با اینکه در آن زمان فوتبال اصلا رشته محبوبی در آمریکا نبود، اما این تورنومنت تبدیل به یکی از پرمخاطب ترین ها و پول ساز ترین ها شد. افتتاحیه این دوره از جام جهانی نیز جذابیت های خاص خودش را داشت؛ از رنگ ها و رقص های مختلف که فضا را مثل پر های طاووس زیبا کرده بود، تا نشان دادن گوشه ای از هر فرهنگ و پرچم. یکی از خاطره انگیز ترین جام جهانی ها برای ایتالیا و برزیل که حضور بی شمار طرفداران حس خاصی به آن می داد. این دوره از جام جهانی تنها جام جهانی ۲۴ تیم بود و ثبت میانگین ۶۸ هزار تماشاگر یکی از نکات جذاب آن است.
افتتاحیه ای پور شور، مراسم افتتاحیه فرانسه با لباس های رنگارنگی که انگار برای دلقک ها بود، کاریکاتورها و طراحی هایی که شبیه گل بود، لباس هایی که طرح حیوانات و حشرات داشتند و توپ های بزرگ با بالن های پرنده در یا دها ثبت شد. نوازندگان کوبه ای ژاپنی می نواختند و و رقصندگان با چراغ ها اجرایی سرگرم کننده برای تماشاگران داشتند. لباس های قبایل مختلف توسط هنرمندان مشهور فرانسوی مهیا شده بود و بر تن افراد مختلف دیده می شد تا نوید یک نمایش پر شور را بدهد.
این مراسم بیش از ۱۰۰۰۰۰ شرکت کننده داشت، عددی بسیار گسترده برای مرام افتتاحیه جام جهانی آن هم در آن سال. این مراسم تقریباً به یک اجرای تئاتری شبیه بود. اجرایی که آن را بچه ها اجرا می کردند، لباس هایی شبیه به کبوتر به تن داشتند و آرام ارام از گوشه زمین و وسط زمین می آمدند و می رقصیدند.
در واقع این اجرا در خود یک پیام صلح داشته است زیرا لباس کبوتری که بچه ها به تن داشتند، از کبوتر صلح پابلو پیکاسو تقلید می‌کرد. د این اجرا یک کودک می آید و یک کبوتر را از قفس آزاد می کند و پیام صلح به مخاطبان منتقل می شود.
هنور نمی دانیم مراسم افتتاحیه ای که قطر در نظر گرفته است تا چه اندازه می تواند جذاب، نمادین و تاثیر گذار باشد و از همه مهم تر به دل مردم بنشیند، اما آن چیزی که به وضوح مشخص است این است که، پرداختن به فرهنگ و آداب و رسوم همه جهان، پیام صلح و رنگ، عنصرهای اصلی به یادماندنی تر شدن مراسم های افتتاحیه در طول ادوار مختلف بودند. روح و نشانی که از زندگی در مراسم ادوار قدیمی تر دیده می شود، آن چیزی است که باعث شده مخاطبان همچنان دلبسته و یادآور آن ها باشند و قطعا پول و هزینه های گزاف نمی توانند جای خلاقیت و گرمی را بگیرند. از جام جهانی آن چیزی که به یاد می ماند، همن رنگ ها، همین شور و همین نشاط بی وقفه تماشاگران است و فقط همین است که می تواند به رقابت تیم ها معنا دهد.
