زهرا اینچه‌درگاهی امروز در انتخاباتِ تک‌کاندیدایی فدراسیون ژیمناستیک، به ریاست این رشته ورزشی در ایران برگزیده شد.
به گزارش تابناک ورزشی؛ در مجمع انتخاباتی پیش از ظهر امروز که در سالن استاد فارسی آکادمی ملی المپیک برگزار گشت، اینچه‌درگاهی، سرپرست فدراسیون بدون مخالف و رقیب، رئیس شد.
اینچه‌درگاهی که رییس سابق فدراسیون ژیمناستیک بود، پس از نزدیک دو سال کشمکش حقوقی بر سر ریاست این رشته ـ که با گاف پولادگر و سجادی مدیران ارشد سابق وزارت ورزش به‌وجود آمده بود ـ سرانجام در مجمع امروز در پی انصراف دو رقیب خود (عابد حقدادی و حبیب نوظهوری) با کسب ۶۰ رای از مجموع ۶۶ رای ماخوذه برای ۴ سال، سکان ریاست ژیمناستیک ایران را به دست گرفت؛ شش رای باطله نیز در صندوق اخذ آرا وجود داشت.
البته این انتخابات با حواشی دیگری هم همراه بود که بیشتر آن بر سر انصراف حقدادی رقم خورد. ریاست این مجمع را اسبقیان بر عهده داشت و ناظر فدراسیون جهانی هم بر آن نظارت کرد. گویا به دلیل عدم طرح کناره گیری رسمی از مجمع، ابتدا تردید بود که نام حقدادی از میان کاندیداها برای اخذ رأی از اعضا حذف شود یا بماند. سرانجام پیامکی که حقدادی به موبایل اسبقیان فرستاد، باعث شد تا او نیز از فهرست کنار گذاشته شده و تنها اینچه‌درگاهی در لیست بماند و کار راحت شود.
به دلیل حساس بودن این انتخابات، «جروما دیوگو» و «آندرا فرانسیس» دو نماینده فدراسیون جهانی در این مجمع حاضر شدند.
در دقایق ابتدایی مجمع، خبرنگاران اجازه ورود به سالن مجمع را نداشتند و پس از دقایقی با آغاز صحبت‌های فرانسیس، نماینده فدراسیون جهانی ژیمناستیک اجازه ورود به سالن مجمع را پیدا کردند.
ریاست دوباره اینچه‌درگاهی در فدراسیون ژیمناستیک که با وجود عدم تمایل دستگاه ورزش به وقوع پیوست، نمونه‌ای از قدرت‌نمایی روسای فدراسیون‌ها با تکیه بر فشار تشکیلات جهانی و اساسنامه مستقل آنهاست و نفوذ دولت در مجامع داخلی را به چالش می‌کشد؛ موضوعی که کیومرث هاشمی باید فکری به حال آن بکند.
فدراسیون‌ها، نهاد‌های عمومی غیردولتی هستند که بدون بودجه و کمک دولت به مشکلات عدیده مالی برمی‌خورند؛ اما هنگام انتخابات، تبعیت لازم از قوانین وزارتخانه را ندارند و دیگر نمی‌توان حتی مانع حضور سرپرست‌ها در انتخابات ورزشی شد.
مدل بازگشت اینچه‌درگاهی به راس قدرت در رشته ژیمناستیک و تقابل او با نهاد‌های قانونی کشور بر سر احقاق حق و یا اثبات حرف خود، کمتر با این صراحت در ورزش ایران وجود داشته است، حتی چهره‌های پرنفوذی مثل داورزنی بعد از دو دهه سیطره بر والیبال ایران، در پایان مقابل خواست وزیر ایستادگی نکردند و با وجود داشتن اهرم‌های بین‌المللی پذیرفتند که ریاست را به فرد دیگری بسپارند، ولی اینچه‌درگاهی که با پرونده‌های متعددی روبه رو بود، با پشتوانه حمایت نهاد جهانی، یک تنه مقابل کاندیدا‌های مرد و مدیران بالادستی ایستادگی کرد و زیر بار نرفت و ریاست را پس گرفت.
نویسنده: بهنام شریفی
