به گزارش ورزش سه همان قدر که شکست دوباره پرسپولیس در اراک به دست گربه سیاهش بعد از دو بار پیش افتادن با دو گل اختلاف عجیب و باو نکردنی است دریافت چهار گل برای تیمی که حالا صاحب بهترین خط دفاعی لیگ برتر است هم غیر قابل پذیرش به نظر می رسد.
پرسپولیس در حالی چهار گل از تیم مجتبی حسینی خورد که به نظر می رسید پیروزی را در مشت‌هایش دارد و صعودش حتمی است اما انگار اوسمار و تیمش زودباور بودند چرا که حریف قصد وا دادن نداشت.
پرسپولیس و اوسمار مثل بازی های قبل خیلی زود درصدد مدیریت مسابقه و پیروزی خود برآمدند.آنها در سیرجان و تهران در دیدار مقابل ملوان هم چنین راهی را رفته بودند که در بازی با ملوان با کمی خوش شانسی برد را نگه داشتند.
در آن مسابقه پرسپولیس طی سی دقیقه سوم بازی کاملا عقب نشسته و با بیرون رفتن نفراتی که قابلیت حفظ توپ دارند نبض بازی را در اختیار حریف قرار داده بود.با این وجود ایستادگی خط دفاع پرسپولیس و سازماندهی مناسب این تیم در فاز دفاع اجازه دریافت گل را نداد و در شرایطی که توپ در اختیار ملوان بود غیر از یکی دو صحنه موقعیت خطرناکی روی دروازه این تیم به وجود نیامد.
اوسمار در بازی با صنعت نفت آبادان این اشتباه را تکرار نکرد و بازیکنان قابل و باکیفیت خود در فاز حمله را تا دقایق پایانی رد زمین نگه داشت و تیم او موفق شد توپ را در زمین حریف حفظ کند و غیر از دقایقی کوتاه اجازه پیشروی به حریف و ایجاد فشار روی دروازه اش را ندهد.
با این وجود اوسمار در نهایت خوش خیالی باز هم از همان روش مدیریت بازی را در اراک در پیش گرفت و با دو گل برتری خیلی زود بازیکنان مهم تیمش را از زمین بیرون کشید.سروش رفیعی در بین دو نیمه از زمین بیرون رفت و در ادامه ترابی و اورونوف هم زمین مسابقه را ترک کردند تا تیم او در زمین حریف بدون اسلحه قدرتمند با حریف مقابله کند.
پرسپولیس در وقت های اضافه در شرایطی مقابل حریف باروحیه اش جنگید که در نیمه زمین حریف دانیال اسماعیلی فر که بعد از حضور فرجی تبدیل به وینگر راست شده بود در کنار سورگی، آل کثیر و امیری حمله وران این تیم بودند که غیر از امیری هیچ کدام در حفظ توپ موفق عمل نکردند و امیری هم آنقدر آماده نبود تا به تنهایی کار بزرگی برای تیمش انجام دهد.
در عین حال آنچه عجیب به نظر می رسید اینکه پرسپولیس با چهار مدافع میانی در خط دفاع و ایجاد یک سد بتنی مقابل دروازه‌اش چهار گل خورد که حداقل سه تا از آنها شباهت‌های زیادی به هم داشتند.اشتباه تک تک این مدافعان در دفع توپ های ارسالی و بازی مستقیم حریف تزلزل مقابل این توپ‌ها و باز گرداندن آنها به نقطه ای که حریف را صاحب شانس شوت زدن در ریباند می کرد ،غیر از این صحنه های گل در یکی نوبت دیگر هم تکرار شد تا مشخص شود خط دفاع متشکل از علی نعمتی، گولسیانی، کنعانی و فرجی که همگی مدافعان محکم و سرزنی به حساب می‌آیند به شکل عجیبی با گاف های مشابه حریف را در موقعیت گلزنی و شوت از روی ریباند قرار دهند.
در واقع پرسپولیس که با وجود خالی شدن نیمه تهاجمی اش در وقت های اضافه دو گل زده و دوباره پیش افتاده بود غیر از ماجرای زودباور بودن اوسمار و تیمش در نود دقیقه، از ضعف خط دفاع و سازماندهی دفاعی اش هم لطمه خورد کما اینکه در دو صحنه از گل های حریف مسعود ریگی نزدیکترین بازیکن به زننده گل بود و کاری از پیش نبرد.
این باخت که یک جام را از پرسپولیس گرفت درس بزرگی برای اوسمار داشت که این ماجرای مدیریت زودهنگام تعویض ستاره های تاثیرگذار تیم خود مثل رفیعی ، ترابی، عالیشاه و اورونوف که در بازی‌های اخیر بارها تکرار شده و مدتی است باب کرده را تعطیل کند و دوم اینکه برای ساختار دفاعی‌اش دنبال تمرین‌هایی باشد که به ترمیم ساختار آن کمک کند.
