کشتی من به گِل نشست، ناخدایِ خوبی نداشت
تنِ شکستمو ندید، منو رو موج تنها گذاشت
به شوق مقصدی قشنگ، تنمو به دریا زدم
دستم توو دست ناخدا، میگفت که راهو بلدم
اعتماد کردم بهش، عاشقش شدم شدید
اما این عشق منو، ناخدا هیچوقت ندید
این وسط افتادم و کسی منو نمیفهمه
ای خدا کاری بکن، ناخدا چه بی رحمه
کشتیِ بی جون منم که راهو واسه تو ساختم
فکر نکن تو بُردی نه، من به خودم باختم
این وسط افتادم و کسی منو نمیفهمه
ای خدا کاری بکن، ناخدا چه بی رحمه
کشتیِ بی جون منم که راهو واسه تو ساختم
فکر نکن تو بُردی نه، من به خودم باختم
ردِّ پاهات، هنوز رویِ قلبمه
همین ردِ پاهات، نمکه رویِ زخممه
انگاری ساحل هم، با من همدرده
هردومون منتظریم، ناخدا برگرده
این وسط افتادم و کسی منو نمیفهمه
ای خدا کاری بکن، ناخدا چه بی رحمه
کشتیِ بی جون منم که راهو واسه تو ساختم
فکر نکن تو بُردی نه، من به خودم باختم
این وسط افتادم و کسی منو نمیفهمه
ای خدا کاری بکن، ناخدا چه بی رحمه
کشتیِ بی جون منم که راهو واسه تو ساختم
فکر نکن تو بُردی نه، من به خودم باختم