یک تجزیه‌وتحلیل جدید حتی دهانه‌ای را که ممکن است از آن بیرون کشیده شده باشد، شناسایی کرده است. تیمی به رهبری ستاره‌شناس ییفی جیائو از دانشگاه تسینگ‌هوا در چین با استفاده از شبیه‌سازی‌های عددی، خواص دهانه‌ای را که به احتمال زیاد برای تولید سیارک لازم است، مشخص کردند و یک دهانه واقعی را پیدا کردند که با ویژگی‌های دهانه جوردانو برونو در سمت دور ماه مطابقت دارد.

به گزارش همشهری‌آنلاین به نقل از ساینس آلرت، محققان در مقاله خود می‌نویسند: ما فرآیند مهاجرت تکه‌های ماه ناشی از برخورد به فضای هم مداری زمین را بررسی کرده ایم و احتمال می‌دهیم منشا احتمالی Kamo'oalewa از شکل گیری دهانه Giordano Bruno در چند میلیون سال پیش باشد. این امر مستقیماً یک سیارک خاص در فضا را به دهانه منشأ آن در ماه مرتبط می‌کند و وجود سیارک‌های کوچک‌تری متشکل از مواد ماه را که هنوز در فضای نزدیک به زمین کشف نشده‌اند، نشان می‌دهد.»

با این اوصاف، دیدن اشیا در فضا، حتی اگر نزدیک هم باشند، به طرز شگفت‌آوری دشوار است و ما تمایل داریم از «مینی ماه‌های» اضافی که در مجاورت ما هستند، چشم‌پوشی کنیم.

کامو اولوا حداقل قرن‌هاست که در حال گردش بوده و نزدیکی مداری زمین را با خورشید به اشتراک می‌گذارد. فاصله آن از زمین به طور قابل توجهی متفاوت است که به این یعنی بسیار گریزان است. نحوه انعکاس نور و رنگ آن بسیار شبیه به سطح ماه است و اصلاً شبیه سایر سیارک‌های نزدیک به زمین نیست.

آن‌ها با مطالعه دقیق خواص مداری این سیارک، به این نتیجه رسیدند که این سنگ عجیب زمانی بخشی از ماه بوده است. جیائو و همکارانش اکنون با استفاده از ویژگی‌های فیزیکی و مداری سیارک و مدل‌های برخورد با ماه، تجزیه و تحلیل را یک گام فراتر برده‌اند تا بفهمند که این سیارک از کجا آمده است.

به عنوان مثال، از آنجایی که کامو الوا چرخش بسیار سریعی دارد، باید یک توده بسیار جامد باشد. در غیر این صورت در یک اسپری از قطعات جدا می‌شود. از آنجایی که یکپارچه است، منصفانه است که فرض کنیم به‌عنوان یک تکه حفاری شده است، نه توده‌ای انباشته از بقایای خاک شل شده که حاصل بیرون زدگی با یک ضربه است.