در 7 آوریل 1993، اولین کنفرانس زباله‌های فضایی اروپا در دارمشتات آلمان برگزار شد.

زباله‌های فضایی ساخته‌های بشر در مدار زمین هستند که دیگر کارایی ندارند. از قطعات فضاپیماها گرفته‌ تا قسمت‌هایی که در مراحل مختلف مأموریت فضایی از آن جدا می‌شوند. ماهواره‌هایی که مأموریت آن‌ها پایان یافته‌ نیز همگی جزو زباله‌های فضایی هستند.

این کنفرانس 251 کارشناس جهانی از 17 کشور ازجمله چین، هند، ژاپن، روسیه و ایالات متحده آمریکا را گرد هم آورد.

سؤالات زیادی مطرح شد، مانند تعداد زباله‌ها و شهاب‌سنگ‌ها در مدار نزدیک زمین، ابزارهای رایانه‌ای موجود یا درحال توسعه برای پیش‌بینی تعداد فزاینده زباله‌های طبیعی و مصنوعی، تجزیه‌وتحلیل مواد برگشتی از فضا و خطر احتمالی آن‌ها.

نتیجه‌گیری اصلی کنفرانس این بود که مشاهدات زمینی با رادار و امکانات نوری وجود حدود 7000 شی را در فضا نشان داد که خطر فوری محسوب نمی‌شود. بااین‌حال، اقدامات کافی باید انجام می‌شد تا خطر برخورد برای مأموریت‌های سرنشین‌دار و بدون سرنشین در محدوده ایمن حفظ شود.

پاکسازی زباله‌ها نه از نظر فنی عملی بود و نه از نظر اقتصادی. محور عمل باید در جهت جلوگیری از ایجاد خرابی باشد.

چندین اقدام پیشگیرانه در فعالیت‌های فضایی شناسایی و اجرا شد، مانند رهاسازی پیشران باقی‌مانده در مراحل بالای موشک برای جلوگیری از انفجار بعدی که قطعات زیادی تولید می‌کند. یک اقدام دیگر چرخش مجدد ماهواره‌های زمین ایستا در ارتفاعات بالاتر در پایان مأموریت خود به‌منظور جلوگیری از برخورد با ماهواره‌های عملیاتی بود.

توافق شد که مشکل زباله‌های فضایی تنها با همکاری بین‌المللی می‌تواند به‌طور مؤثر حل شود.