۱- این عاقبت افراطی‌گری است؛ گنجی و واحدی و نصیری هم ندارد؛ چپ یا راست باشی و تندروی را تا سر حد امکان پیش‌ببری، فرجامی جز قرارگرفتن در جرگه دشمنان ایران نخواهی داشت.
۲- مهدی نصیری این روزها بی‌پرواتر از گذشته رفتار می‌کند؛ تعارفات را کنار گذاشته و با کنارزدن نقاب، خواستار اتحاد میان منتقدین داخلی و اپوزیسیون خارجی است. او می‌گوید که شکاف تاجزاده تا شاهزاده باید پر شود و جمهوری‌خواهان و پادشاهان مشروطه باید به یک نقطه مشترک برسند؛ نقطه‌ای که بر براندازی نظام جمهوری‌اسلامی متمرکز است.
۳- این موضع رادیکال نصیری که برخی را برآشفته کرده چندان جای تعجب ندارد؛ نوسانات رفتاری او مسبوق به سابقه بوده و چه آن زمانی که افراطی‌گری را بغل می‌کرد و چه حالا که به انکار مطلق نظام سیاسی روی‌آورده و در دامان سلطنت‌طلبان افتاده، همیشه بر همین منوال رفتار کرده است.
۴- روی سخن این نوشتار با اصلاح‌طلبانی است که حالا با آزمونی مهم مواجه شده‌اند. برخی این‌گونه تفسیر کرده‌اند که به‌دلیل همپوشانی برخی مواضع نصیری با اصلاح‌طلبان و حمایت از چهره‌های شاخص اصلاح‌طلب، بیان چنین نظرات و تفاسیری به‌معنای نظر هم‌راستایی اصلاح‌طلبان با کنش‌های نصیری است؛ امری که نیاز به ورود آنان و تنویر افکار عمومی دارد.
۵- این بزنگاهی مهم برای اصلاح‌طلبان در جهت دفاع از هویت خود و ترسیم خط و مرز با افراد و جریاناتی که رویکرد انتقادی آنان را به‌مثابه عبور از جمهوری‌اسلامی تصور می‌کنند. اصلاح‌طلبان باید ثابت کنند انتقادات ساختاری از جمهوری‌اسلامی به معنای عبور از نظام و حرکت در مسیری نیست که براندازان قدم برمی‌دارند و هیچ گاه شکاف تاجزاده تا شاهزاده پرشدنی نیست چون اساس اصلاحات بر دگرگونی از درون و اصلاح سویه‌های غلط نظام سیاسی استوار است و براندازی بر ویرانی‌طلبی. اصلاح‌طلبان نشان دهند که با وجود اختلافات مبنایی با حاکمیت هیچ‌گاه اتحادی نامبارک میان آنان و ایران‌ستیزانی برقرار نخواهد شد که آمال و مطلوبشان، وضع تحریم‌های ضد انسانی علیه مردم ایران و یا براندازی جمهوری‌اسلامی حتی به‌قیمت حمله قدرت‌های جهانی به خاک کشور است.
۶- سکوت اصلاح‌طلبان مقابل اظهارات مهدی نصیری جایز نیست و این مواضع عجیب، واکنش به‌موقع و قاطع آنان را می‌طلبد. سران اصلاحات نشان دهند که تعلق خاطر و باور به اصل انقلاب و دفاع از آن، اولی‌تر از هر امر دیگری است و هر اندازه که منتقد وضع موجود بوده و یا حتی عرصه را برای خود تنگ می‌بینند اما این مضیقه‌ها دلیلی بر پشت‌پا زدن به انقلاب نیست. این کنش‌ورزی درست در بزنگاه‌هایی مهم هم فضا را برای فرصت‌طلبانی چون نصیری و دیگران تنگ خواهد کرد و هم اعتماد حاکمیت را به آنان افزایش خواهد داد.
