در دی‌ماه 1402 ناسا اعلام کرد که فضاپیمای وویجر 1 دچار مشکلات جدی در عملکرد خود شده و یک الگوی نامفهوم و تکراری از کدها را ارسال می‌کند. حالا این فضاپیما دوباره می‌تواند داده‌های قابل‌فهم درباره سلامت و وضعیت سیستم‌های مهندسی خود به زمین بفرستد.
براساس اعلام ناسا، فضاپیمای وویجر 1 ناسا ارسال داده‌های قابل‌استفاده درباره سلامت و وضعیت سیستم‌های خود را از سر گرفته است. گام بعدی این است که این فضاپیما بتواند دوباره اطلاعات علمی ارسال کند. این کاوشگر و دوقلوی آن یعنی وویجر 2 تنها فضاپیماهایی هستند که تاکنون در فضای بین‌ستاره‌ای پرواز کرده‌اند. وویجر 1 اکنون 24 میلیارد کیلومتر از زمین فاصله دارد و دورترین جسم ساخته‌شده توسط انسان در کیهان محسوب می‌شود.
تیم مهندسی ناسا، مشکل وویجر 1 را به یکی از سه کامپیوتر درونی فضاپیما به نام FDS مرتبط می‌داند. FDS مسئول دسته‌بندی اطلاعات علمی و مهندسی قبل از ارسال به زمین است. این تیم کشف کرد که یک تراشه که مسئول حافظه و برخی از کدهای نرم‌افزاری کامپیوتر FDS است، به‌درستی کار نمی‌کند. ازدست‌دادن این کدها، داده‌های علمی و مهندسی را عملاً غیرقابل استفاده می‌کند. اما مهندسان توانستند با ارسال سیگنال‌هایی، محل پردازش این کدها را در حافظه FDS جابه‌جا کنند.
پس از حدود دو روز از زمان ارسال سیگنال و بازگشت آن، مهندسان دیدند که عملیات اصلاح آن‌ها کار کرده است و برای اولین‌بار در پنج ماه گذشته، آن‌ها توانستند وضعیت سلامت فضاپیما را دریافت کنند.
وویجر 1 در سال 1977 پرتاب و در سال 2012 نیز وارد فضای بین‌ستاره‌ای شد. به‌علت فاصله زیاد این فضاپیما با زمین، حدود 22.5 ساعت طول می‌کشد تا پیام‌های مهندسان در زمین به آن برسد. دوقلوی این فضاپیما، وویجر 2 نیز در سال 2018 منظومه شمسی را ترک کرد. هر دوی آن‌ها دارای دیسک‌های مسی 12 اینچی با روکش طلا هستند و در آن داستان سیاره ما برای فرازمینی‌ها بازگو شده است.
