به گزارش همشهری‌آنلاین، در یک روز دشوار، پرسپولیس به سختی و با تنها گل عیسی آل‌کثیر موفق به عبور از سد تیم سرسخت ملوان شد. پرسپولیس مخصوصا در نیمه‌دوم این بازی طراوت مسابقات قبلی را نداشت و تا حدی می‌توان از این بابت به سرخپوشان حق داد. بالاخره آنها مقابل یکی از آماده‌ترین تیم‌های فصل قرار گرفته بودند و از سوی دیگر آگاهی از برد استقلال در اراک، فشار و استرس را روی بازیکنان این تیم زیاد کرده بود. با این حال اگر کادرفنی قرمزها در همین باد بخوابد و بی‌خیال مشکلات فنی تیمش شود، آینده خوبی در انتظار پرسپولیس نخواهد بود. به‌طور مشخص یکی از بزرگ‌ترین مشکلات تیم، افت کیفی و بدنی بازیکنان در نیمه‌های دوم است. این موضوع هم در بازی با گل‌گهر و هم در مسابقه با ملوان به‌شدت به چشم آمد و چیزی نمانده بود که ضربه‌ای اساسی به قرمزها بزند.
حقیقت آن است که پرسپولیس ترکیب ابتدایی خوب و زهرداری دارد اما در نیمه‌های دوم و با شروع تعویض‌ها، دست مربیان این تیم در فاز هجومی خالی می‌شود. تعویض‌های سنتی سرخپوشان در این دقایق، محدود به حضور سعید صادقی و وحید امیری درون زمین می‌شود که اولی واقعا کیفیت مورد انتظار را ندارد و دومی هم در این سن و سال فاقد کارایی قبلی به‌نظر می‌رسد. همین مسئله به‌تدریج تیم را عقب و عقب‌تر می‌برد و دروازه را به خطر می‌اندازد. از همین رو اوسمار ویرا باید فکری به حال خستگی بازیکنان کلیدی‌اش کند. مهدی ترابی در همه نیمه‌های دوم تعویض می‌شود، اوستون اورونوف که ظاهرا مشکل بدنسازی دارد، به وضوح در دقایق پایانی کم می‌آورد و بارها روی زمین می‌نشیند، سن عیسی آل‌کثیر بالاست و امید عالیشاه هم آنقدر می‌دود که دیگر رمقی برایش باقی نمی‌ماند. با ادامه این روند حتی شاید لازم باشد اوسمار حداقل یکی از این مهره‌ها را برای حضور تعویضی روی نیمکت نگه دارد تا در دقایق پایانی، تیمش اینطور بی‌محابا خالی نشود.
