آشنایی با روش پیشرفته هموپرفیوژن

هموپرفیوژن یک روش درمانی است که مواد سمی را از خون خارج می کند

هموپرفیوژن چیست؟

هموپرفیوژن یک روش درمانی است که در آن حجم زیادی از خون بیمار بر روی ماده جاذب منتقل می شود تا مواد سمی از خون خارج شود. جذب فرآیندی است که در آن مولکولها یا ذرات یک ماده به سطح یک ماده جامد جذب می شوند و در آنجا نگهداری می شوند. به این مواد جامد صربنت گفته می شود. هموپرفیوژن گاهی اوقات به عنوان یک روش خارج درمانی از خون توصیف می شود زیرا خون از طریق دستگاهی خارج از بدن بیمار پمپ می شود.

صربنت هایی که بیشتر استفاده می شوند ، رزین ها و اشکال مختلف کربن فعال شده یا ذغال سنگ هستند. مضراب های رزین امروزه در اروپا مورد استفاده قرار می گیرند اما در ایالات متحده نیستند. از سال 1999 ، تمام سیستم های هموفا فیوژن تولید شده در ایالات متحده از کارتریج ها یا ستون هایی که حاوی جاذب کربن هستند استفاده می کنند. 

هدف استفاده از هموپرفیوژن :

هموپرفیوژن سه کاربرد عمده دارد:

• برای حذف داروهای نفروتوکسیک یا سموم از خون در مواقع اضطراری ( یک ماده نفروتوکسیک ماده ای است که برای کلیه ها مضر است.)

• برای حذف مواد زاید از خون در بیماران مبتلا به بیماری کلیوی

• برای ارائه درمان حمایتی قبل و بعد از پیوند برای بیماران نارسایی کبدی

هموپرفیوژن مؤثرتر از سایر روشهای درمانی برای از بین بردن برخی سموم خاص از خون است ، به ویژه آنهایی که به پروتئین در بدن وصل می شوند یا حل شدن در آنها مشکل است. هموپرفیوژن برای درمان مصرف بیش از حد باربیتوراتها ، میپروبامات ، گلوتتییمید ، تئوفیلین ، دیجیتال ، کاربامازپین ، متوترکسات ، اچلرووینول و استامینوفن و همچنین معالجه مسمومیت پاراکوات مورد استفاده قرار می گیرد. پاراکوات یک ماده بسیار سمی است که گاهی اوقات توسط افراد کشورهای در حال توسعه برای خودکشی استفاده می شود.

نحوه کار هموپرفیوژن

روش استفاده از هموپرفیوژن :

از یک سیستم هموفتی می توان با یا بدون دستگاه همودیالیز استفاده کرد. پس از آرامش بیمار ، دو کاتتر (یک لوله نازک، معمولاً بلند و قابل انعطاف و ساخته شده از مواد دارای کاربرد در پزشکی است) در بازو قرار می گیرد ، یکی در رگ و دیگری در رگ مجاور. پس از بررسی کاتتر برای قرارگیری دقیق ، کاتتر موجود در رگ به لوله های منتهی به سیستم هموفا فیوژن متصل می شود و کاتتر موجود در رگ مجاور از طریق مانیتور فشار به لوله های منتهی به سیستم متصل می شود. به بیمار برای جلوگیری از لخته شدن خون ، در ابتدای عمل و در فواصل 15-20 دقیقه در طول هموپرفیوژن ، هپارین داده می شود. فشار خون بیمار به طور مرتب نیز گرفته می شود. یک درمان هموپرفیوژن معمولی حدود سه ساعت طول می کشد.

هموپرفیوژن با پمپ کردن خون کشیده شده از طریق سوند شریانی در یک ستون یا کارتریج حاوی مواد جاذب کار می کند. با عبور خون از ذرات کربن یا رزین در ستون ، مولکولها یا ذرات سمی به سطوح ذرات جاذب کشیده شده و درون ستون به دام می افتند. خون از انتهای دیگر ستون خارج می شود و از طریق لولهای متصل به کاتتر وریدی به بیمار بازگردانده می شود. هموفافیوژن قادر است سموم را از حجم بیشتری از خون نسبت به همودیالیز یا سایر روشهای تصفیه پاک کند. این می تواند بیش از 300 میلی لیتر خون در دقیقه پردازش کند.

آماده سازی بیمار برای هموپرفیوژن :

در مواقع اضطراری ، آماده سازی بیمار ممکن است فقط محدود به تمیز کردن پوست در قسمت داخلی بازو با محلول ضد عفونی کننده و دادن بی حسی موضعی برای به حداقل رساندن درد ناشی از سوزن های استفاده شده برای وارد کردن کاتترها باشد.

سیستم هموپرفیوژن با استریل کردن کارتریج حاوی سوربنت و شستشو آن با محلول نمکی هپارینه شده تهیه می شود. سپس سیستم قبل از اینکه لوله به بازوی بیمار متصل شود ، تحت فشار قرار می گیرد.

 آشنایی با روش پیشرفته هموپرفیوژن

نتایج هموپرفیوژن :

نتایج عادی شامل پاکسازی رضایت بخش از ماده سمی یا مواد زاید از خون بیمار است. موفقیت هموپرفیوژن تا حدودی به ماهیت دارو یا سمی که از خون پاک می شود بستگی دارد. برخی از داروها مانند داروهای ضد افسردگی سه حلقه ای وارد بافت های بدن بیمار و همچنین جریان خون می شوند. در نتیجه ، حتی اگر هموپرفیوژن ممکن است به اندازه 80٪ داروی موجود در پلاسمای خون را از بین ببرد ، این ممکن است تنها بخش کوچکی از کل مقدار دارو در بدن بیمار باشد.

خطرات هموپرفیوژن :

خطرات مرتبط با هموپرفیوژن مانند مواردی که برای همودیالیز وجود دارد از جمله عفونت ، خونریزی ، لخته شدن خون ، از بین بردن پلاکت خون ، افت غیر طبیعی فشار خون و نارسایی تجهیزات است. با وجود این که هموپرفیوژن توسط یک متخصص بهداشتی انجام می شود ، در مقایسه با اثرات مسمومیت یا نارسایی اندام ، خطرات جزئی هستند.

گردآوری:بخش سلامت بیتوته