فرارو- فال گرفتن از آثار ادبی، از باور‌های کهن این مرز و بوم است. در گذر زمان ساکنان این خاک به ادیبانی که گمان می‌بردند بهره‌ای از کلام حق دارند رجوع می‌شد. با این حال، اما در گذر زمان تنها تفال به حافظ در فرهنگ عامیانه ما باقی مانده است.

روزگاریست که سودای بتان دین من است
غم این کار نشاط دل غمگین من است

دیدن روی تو را دیده جان بین باید
وین کجا مرتبه چشم جهان بین من است

یار من باش که زیب فلک و زینت دهر
از مه روی تو و اشک چو پروین من است

تا مرا عشق تو تعلیم سخن گفتن کرد
خلق را ورد زبان مدحت و تحسین من است

دولت فقر خدایا به من ارزانی دار
کاین کرامت سبب حشمت و تمکین من است

واعظ شحنه شناس این عظمت گو مفروش
زان که منزلگه سلطان دل مسکین من است

یا رب این کعبه مقصود تماشاگه کیست
که مغیلان طریقش گل و نسرین من است

حافظ از حشمت پرویز دگر قصه مخوان
که لبش جرعه کش خسرو شیرین من است

شرح لغت: تمکین: قدرت بخشیدن و دست دادن به کسی/ جان بین:جان نگر.

تفسیر عرفانی:‌

۱- خود را سخت گرفتار این نیت کرده ای، بطوریکه گریزی از آن نداری، درحالیکه باید توکل بر خدا کنی و امید به خدا داشته باشی، زیرا در این راه باید رنج‌های فراوانی را تحمل کنی و سختی‌های زیادی را به جان بخری. اگر قادر هستی، وارد شو وگرنه منصرف شوید.

۲- حضرت حافظ در بیت ششم می‌فرماید:

* پروردگار این قبله گاه جای تفرج و گردشگاه کدام محبوبی است که تیغ‌های برنده خار‌های راهش نز این عاشق برگ گل و نسرین می‌باشد

حال خود باید نیت خود را تفسیر نمایید.

۳- انسانی عاطفی، مهربان، دلسوز، آگاه، مدیر، ولی زود رنج و عصبانی هستید. بطوریکه که برای خود از کاهی، کوهی می‌سازی. زندگی را برای خود و اطرافیان سخت مگیر و آن‌ها را ناراحت مکن. همه تو را دوست دارند، اما شما بسیار پر توقع می‌باشد.

تعبیر غزل:

تنها دلخوشی تو در زندگی عشقی است که در سر داری و هرچه به آن بیشتر می‌اندیشی بیشتر لذت می‌بری. اما بدان که برای وصال به این عشق لازم است مرتبه و موقعیتت را بالا ببری تا هم شأن او شوی و وقتی به وصال او نائل شوی کامیابی و موفقیت فراوان خواهی یافت و زندگیت مورد تحسین همگان واقع می‌شود.