همشهری آنلاین- بهاره خسروی : زمین کتابخانه دکتر مینویی را یحیی مهدوی، از استادان فلسفه و پسر حاج محمدحسین امین‌الضرب، به مجتبی هدیه کرد تا در آن کتابخانه‌ای به دلخواهش بسازد. بنا به وصیت استاد مینوی، پس از فوت او این بنا،به شرط باقی ماندن کتابخانه، با همه کتاب‌هایش وقف شد.
قصه‌های خواندنی تهران را اینجا دنبال کنید
مجتبی مینوی، ادیب، نویسنده، مصحح، مورخ و مترجم عصر حاضر، سال ۱۲۸۲ در تهران متولد شد. پدر مجتبی، شیخ عیسی شریعتمداری، روحانی بود که تصمیم گرفت برای کسب درجه اجتهاد از مرجع تقلید بزرگ آن زمان، محمدتقی شیرازی، راهی سامرا شود. در آن زمان مجتبی ۳ سال بیشتر نداشت که همراه خانواده به سامرا رفت.
این خانواده سال ۱۲۹۰ به ایران بازگشتند و مجتبی دوره متوسطه را در دبیرستان دارالفنون گذراند. او در نوجوانی برای کمک به خانواده مدتی منشی دادگستری شد و بعدها به واسطه فعالیت پدرش در مجلس شورای ملی، برای دو سال تندنویس مجلس هم شد.
او برای ادامه تحصیل بعد از پایان دوران متوسطه راهی کالج کینگر لندن شد و ۲۵ ساله بود که تصمیم گرفت دفتری را برای سرپرستی محصلان ایران در پاریس راه‌اندازی کند که مدیریت آن به اسماعیل مرات، وزیر فرهنگ پهلوی اول، واگذار شد و مجتبی مینوی عهده‌دار معاونت این دفتر شد. با اصرار دوستان و بر پایه دعوتنامه‌ای از سوی دانشگاه تهران، در سال ۱۳۲۸ راهی ایران شد تا به‌عنوان استاد دانشگاه به تدریس تاریخ بعد از اسلام در دانشکده‌های ادبیات و الهیات دانشگاه تهران بپردازد. علاوه بر آن، از سال ۱۳۳۱ تا ۱۳۳۲ نیز به‌عنوان رئیس تعلیمات عالیه در دوران مصدق خدمت کرد. مجتبی مینوی سال‌های ۱۳۳۶ تا ۱۳۴۰ در سمت رایزن فرهنگی ایران در ترکیه فعالیت داشت.
به خانه برگردیم؛ معمار این کتابخانه که قبل از وقف آن خانه استاد مینوی بود، محسن فروغی، پسر ملک‌الشعرا بهار، از معماران بنام عصر پهلوی است. در واقع طراحی خانه با نیت راه‌اندازی یک کتابخانه مدرن انجام شد. استاد مینوی در ۷۳ سالگی بعد از یک عمر خدمت به ادبیات و تاریخ کشور سال ۱۳۵۵ چشم از جهان فروبست. او در همان سال برای در دسترس قرار دادن منابع ارزشمند کتابخانه برای عموم، محققان و پژوهشگران، نامه‌ای به وزارت فرهنگ و هنر نوشت و کتابخانه و منابع ارزشمندش را به بنیاد شاهنامه اهدا کرد.
بعد از نامه‌نگاری‌ها فراوان در نهایت روز ۲۹ اسفند سال ۱۳۵۵ سند این خانه به وزارت فرهنگ و هنر منتقل و تبدیل به کتابخانه عمومی شد. بعد از پیروزی انقلاب اسلامی کتابخانه استاد مینویی زیر نظر پژوهشگاه علوم انسانی مطالعات فرهنگی، وابسته به وزارت علوم رفت.
