در بهار زندگانی بی تو ای گل چه کنم
عاشقم من در جوانی جز تحمل چه کنم
بر کشم گرپازکویت دل به دست که دهم
خود بگو بی حلقه آن زلف سنبل چه کنم
شکوه از غمزه یار خود چون کنم
وعده دادی که بیایی غم دل ترا بگویم
غمم از دل برود چون نظری کنی بسویم
هر کسی را درجوانی باشد دردل آرزویی
من به وصلت بیقرارم جزاین که باشد آرزویم
بعدازاین من جزبه یادت لب به ساغرنزنم
پیش از این گر زده باشم بار دیگر نزنم
قلب صاف و روشن من نشود صید کسی
همچو بلبل سوی هر گل بی‌جهت پرنزنم
چون تویی بی گمان آخرین عشق من
در هوای وصل بویت من بسی بلا کشیدم
توچه دانی که من عمری دررهت چه ها کشیدم
وه که هرگزمن به عالم از خوبان وفا ندیدم
با غمت چون خو گرفتم از کوی شادیها کشیدم
وعده دادی که بیایی غم دل تو را بگویم
غمم از دل برود چون نظری کنی بسویم
هر کسی را درجوانی باشد دردل آرزویی
من به وصلت بیقرارم جزاین که باشد آرزویم
وعده دادی که بیایی غم دل تو را بگویم
غمم از دل برود چون نظری کنی بسویم
هر کسی را درجوانی باشد در دل آرزویی
من به وصلت بیقرارم جزاین که باشد آرزویم