غزال زیاری: Skunk Works که به‌صورت خلاصه به‌عنوان برنامه‌های توسعه پیشرفته (ADP) شناخته می‌شود، در بین سال‌های ۱۹۳۹ تا ۱۹۴۳ تأسیس شد و مهندسانش در آن زمان تحت شرایط امنیتی شدیدی زندگی می‌کردند. آن‌ها در کنار فعالیت‌های کاری روزمره، در اوقات فراغتشان روی هواپیماهای باری و تحقیقاتی مافوق صوت، وسایل پرتاب فضایی، راکتور همجوشی و حتی قایق رادارگریز کار می‌کردند که برخی از آن‌ها در فیلم‌های هیجان‌انگیز «جیمز باند» به نمایش درآمده است.
به گزارش خبرآنلاین، این روزها، دولت آمریکا در تلاش برای توسعه خانواده جدیدی از سوخت‌رسان‌های هوایی برای جایگزینی ناوگان قدیمی KC-۱۳۵ Stratotankers است. در اختیار داشتن چنین سوخت‌رسان‌هایی برای عملیات پروازی آمریکا و متحدانش ضروری و حیاتی است؛ چراکه امکان انجام عملیات‌های پروازی طولانی‌مدت را برای هواپیماهای جنگی فراهم خواهند کرد. این دقیقاً همان امکانی است که به هواپیماهای B-۵۲ اجازه می‌داد تا از دهه ۱۹۵۰ به بعد خود را به هر نقطه دنیا برسانند و سال ۱۹۸۲، پرواز بمب‌افکن‌های بریتانیایی ولکان را در طول جنگ فالکلند ممکن ساخت.
در این میان تغییرات در وضعیت ژئوپلیتیک و جاه‌طلبی‌های سرزمینی باعث شده است که نیاز به چنین سیستم‌های سوخت‌رسانی، به‌مراتب حتی بیشتر از دوران جنگ سرد احساس شود؛ باید این را در نظر داشت که در صورت وقوع جنگ در منطقه هند و اقیانوس آرام، هواپیماهای آمریکا و متحدانش می‌بایست مسافت‌هایی طولانی را بر فراز دریاهای آزاد پرواز کنند و ازاین‌رو به سوخت‌رسان‌هایی نزدیک به خطوط مقدم نیاز خواهند داشت.
بررسی سوخت‌رسان رادارگریز
گرچه هنوز جزئیات سوخت‌رسان NGAS منتشرنشده، ولی تصویری که لاکهید مارتین منتشر کرده حکایت از آن دارد که این سوخت‌رسان به‌مراتب چابک‌تر از نمونه‌های امروزی است و می‌تواند مقدار نسبتاً زیادی سوخت حمل کند. این هواپیما با بال‌های خاص و ویژه‌اش، جلوه آینده‌نگرانه‌ای دارد که در عین انعطاف‌پذیری در طراحی، از قابلیت پرواز مخفیانه نیز بهره می‌برد.
خط چین روی بدنه هواپیما که از دماغه آغاز شده و تا عقب و جایی که به بال‌ها می‌رسد ادامه دارد، امکان پرواز مخفیانه را برای این هواپیما با مختل کردن سیگنال‌های رادار فراهم می‌کند؛ ورودی‌های دوقلوی هوا، گرد و فرورفته‌اند و دم هواپیما که به شکل ۲ تا V است، اگزوزهای فرورفته‌ای برای کاهش علائم رادار و گرما دارد.
کابین خلبان دید بالایی دارد و ظرفیت دو خدمه پرواز را داراست. در طرح کلی به این نکته اشاره شده که عملیات سوخت‌گیری به‌صورت کاملاً مستقل و بدون نیاز به اپراتور قابل انجام است و حتی یک درگاه سوخت‌گیری نیز در بالای بدنه NGAS وجود دارد که نشان می‌دهد این هواپیمای سوخت‌رسان می‌تواند در حالت پرواز، از سوخت‌رسان دیگری، سوخت دریافت کند؛ امکانی که برای مأموریت‌های بسیار طولانی در نظر گرفته شده است.
قابلیت پرواز مخفیانه، برد بالا و امکان بقای بالا حکایت از آن دارد که چنین سوخت‌رسان‌هایی برای مأموریت‌های چندگانه طراحی‌شده‌اند و البته تولیدشان هم بسیار گران‌قیمت خواهد بود. بدین ترتیب می‌توان از این سوخت‌رسان‌ها در مأموریت‌های مختلفی از مأموریت‌های اطلاعاتی و شناسایی گرفته تا فرماندهی و کنترل و یا حتی به‌عنوان زرادخانه موشک استفاده کرد.
منبع: newatlas
۵۴۳۲۱
