روز ولادت امام رئوف بود و خبرنگاران خبرگزاری فارس در یک همایش فصلی گرد هم آمده بودند. ناگهان شمیمی از کوی یار وزید و فضا را سرمست از عطر حریم خورشید خراسان نمود.
خبرگزاری فارس، شیراز- فاطمه دیباور: روز ولادت امام رئوف بود و خبرنگاران از آغازین ساعات صبح در همایش فصلی خبرگزاری فارس حاضر شده بودند.
نزدیک به ۳ ساعت را به شنیدن صحبت های مسئولان از مدیران شهری گرفته تا نمایندگان مردم استان فارس در مجلس، سپری کرده بودند.
لحظات ملکوتی اذان ظهر نزدیک بود و موذن می خواست آوای قد قامت سر دهد.
خبرنگاران فارس که مطالبه مردم از مسئولان را وجه همت خویش قرار داده بودند، این بار فقط به صحبت‌های آنان گوش می دادند.
روز میلاد امام مهربانی‌ها بود و گویا جمع خبرنگاران، منتظر تلنگری بود که دلها را با حریم خورشید طوس پیوند زند.
لحظاتی بعد مدیر خبرگزاری فارس، آقای دکتر آتش‌باز، خادم و حکاک باشی آستان قدس رضوی را به حضور خواند، کسی که قرار بود مهر اسم منتسب به ولی‌نعمت ما را برای تبرک به جمع خبرنگاران فارس بیاورد.
خبرنگاران تا نام امام رضا(ع) را شنیدند منقلب گشته و منتظر شدند تا برای تبرک و تیمن دستی بر آن کشیده و توتیای چشمان خود سازند.
خادم حرم پیش آمد، در حالی که جعبه‌ای در دست داشت و پارچه‌ای سنتی با طرح ترمه آن را پوشانده بود.
آقای آتش باز که حکاک‌باشی استان قدس است و از هنرمندان پرافتخار فارس و کشور به شمار می‌آید، توضیحاتی را درباره مهر اسم منتسب به علی ابن موسی الرضا(ع) ارائه داد.
با سجع :(لاحول ولا قوة الا بالله العلی العظیم علی بن موسی)
پس از اتمام توضیحات، آقای کمالی مدیر خبرگزاری فارس، مهر منتسب به آفتاب هشتم را به حضور یکایک خبرنگاران آورد و آن‌ها به نشانی که عطر خورشید خراسان را در فضا آکنده بود، تبرک جستند.
تغییر احوال در چهره خبرنگاران مشهود بود. یکی بر نشان‌هایی که از کوی دوست آمده بود، دستی می کشید و آن را بر صورت می‌مالید. دیگری دست بر سوغاتی‌های حریم دوست کشیده و آن را با دیدگانی که با باران اشک شسته شده بود، آشنا می‌کرد.
زیباترین و معنوی ترین بخش همایش برای خبرنگاران، همین دقایقی بود که دل‌هایشان را با یاد هشتمین حجت حق پیوند زد و فضا را سرمست از شمیم‌خوش حرم کرد.
من نیز با دوستانم با گام‌هایی شمرده برای اقامه قد قامت عشق گام برمی‌داشتم، در حالی که برای اذن دخول ابیات حک شده بر درب ورودی حرم را زیر لب زمزمه می کردم؛
غریب و آهسته به درگاهت آمدم، رحمی
که جز ولای توام نیست دستاویزی
بیا که هاتف میخانه دوش با من گفت
که در مقام رضا باش وز قضا مگریز
میان عاشق و معشوق هیچ حائل نیست
تو خود حجاب خودی حافظ، از میان برخیز
پایان پیام/ ف
