فرارو- فال گرفتن از آثار ادبی، از باور‌های کهن این مرز و بوم است. در گذر زمان ساکنان این خاک به ادیبانی که گمان می‌بردند بهره‌ای از کلام حق دارند رجوع می‌شد. با این حال، اما در گذر زمان تنها تفال به حافظ در فرهنگ عامیانه ما باقی مانده است.

دوش بیماری چشم تو ببرد از دستم
لیکن از لطف لبت صورت جان می‌بستم

عشق من با خط مشکین تو امروزی نیست
دیرگاه است کز این جام هلالی مستم

از ثبات خودم این نکته خوش آمد که به جور
در سر کوی تو از پای طلب ننشستم

عافیت چشم مدار از من میخانه نشین
که دم از خدمت رندان زده‌ام تا هستم

در ره عشق از آن سوی فنا صد خطر است
تا نگویی که چو عمرم به سر آمد رستم

بعد از اینم چه غم از تیر کج انداز حسود.
چون به محبوب کمان ابروی خود پیوستم

بوسه بر درج عقیق تو حلال است مرا
که به افسوس و جفا مهر وفا نشکستم

صنمی لشکریم غارت دل کرد و برفت
آه اگر عاطفت شاه نگیرد دستم

رتبت دانش حافظ به فلک بر شده بود
کرد غمخواری شمشاد بلندت پستم

شرح لغت: خط مشکین تو:به استعاره مراد سبزه عذار تو /درج عقیق: صندوقچه خاص زر و زیور به استعاره مراد دهان معشوق.

تفسیر عرفانی:‌

۱- چرا در آن کار سرگردان و حیران می‌باشید و بر آنچه پیش نیامده، غصه می‌خورید؟ به شما مژده می‌دهم که ابداً جای نگرانی وجود ندارد و این نیت در حال اجراست. ولی شما وسواس دارید و اضطرابتان ناشی از عدم آگاهی، تردید و دودلی می‌باشد در حالی که جای هیچ گونه نگرانی وجود ندارد.

۲- مسافر شما حالش خوبست. به زودی هدیه‌ای می‌فرستد. ملاقات مهمی در پیش دارید. مسافرتی خوش خواهید داشت.

تعبیر غزل:

مدتهاست درد عشقی در سینه داری و در تمام این مدت هرگز از طلب آن دست برنداشته ای، حتی با سرزنش دیگران و طعنه‌های حسودان. تو انسان واقعا وفاداری هستی، پس وصال به او و رسیدن به مقصود، پاداشی است برای وفاداری، فداکاری و تلاش‌های مستمر تو که به امید خدا به زودی به آن دست پیدا خواهی کرد.