طرفداران اکتشاف فضایی معمولا نسبت به سفر‌های فضایی بلندمدت خوش‌بین هستند، اما آن‌ها باید نکات مهمی را درباره این سفر‌ها در نظر بگیرند.
به گزارش ایسنا، سفر فضایی و اکتشاف در فضا یک موضوع بسیار جذاب است، اما باید در نظر داشت که چنین سفری خالی از مشکلات نیست.
روسای جمهور آمریکا چندین دهه است که از شعار بازگشت به ماه و مریخ استفاده کرده‌اند، اما نه «آژانس فضایی اروپا» (ESA) و نه ناسا تاریخ مشخصی برای فرود آوردن انسان روی مریخ ندارند.
در این گزارش، به بررسی پنج دلیل می‌پردازیم که نشان می‌دهند طرفداران اکتشاف فضایی گاهی اوقات بیش از اندازه به تلاش بشر برای کشف منظومه شمسی و فراتر از آن خوش‌بین هستند.
بیشتر آمریکایی‌ها به دنبال بازگشت سرمایه مالیات‌دهندگان هستند. «راجر لاونیوس» (Roger Launius) مورخ ارشد سابق ناسا در کتاب اخیر خود موسوم به «از ناکا تا ناسا تا حالا» (From NACA to NASA to Now) نوشته است: در سطح اساسی که اراده سیاسی است، بحرانی‌ترین چالش پیش روی کسانی قرار دارد که می‌خواهند در قرن حاضر به اکتشاف در فضا بپردازند. این حتی مهم‌تر از مشکلات فناوری است و چالش‌های جدی را نیز به همراه دارد.
همان طور که «راد پایل» (Rod Pyle) سردبیر مجله «اد آسترا» (Ad Astra) وابسته به «انجمن ملی فضایی» (NSS) در یک ایمیل خطاب به فوربس نوشت: درست است که «ایلان ماسک» (Elon Musk) و شرکت «اسپیس‌ایکس» (SpaceX) به طور کامل تجارت پرتاب را متحول کرده‌اند و میزبان بیش از نیمی از پرتاب‌های جهانی موشک‌های قابل استفاده مجدد «فالکون ۹» (Falcon ۹) هستند، اما به نظر می‌رسد سال‌ها تا داشتن یک سامانه فرود انسانی که چند سال پیش توسط ناسا سفارش داده شده بود، فاصله داریم و این احتمالا برنامه کنونی فرود ماموریت «آرتمیس» (Artemis) ناسا را به طور قابل توجهی به تاخیر می‌اندازد. اسپیس‌ایکس مانند «بلو اوریجین» (Blue Origin)، کار‌های زیادی را برای انجام دادن دارد تا در برنامه به تعویق افتاده ناسا برای آرتمیس باقی بماند.
موشک فالکون ۹
کسانی که مخالف اکتشافات فضایی هستند، اغلب اطلاعات نادرستی را درباره مزایای فناورانه برنامه‌های فضایی دارند.
پایل گفت: این موضوع به خوبی پذیرفته شده است که به ازای هر دلار سرمایه‌گذاری‌شده در برنامه «آپولو» (Apollo)، بین ۱۶ تا ۲۵ دلار به هر شکلی به اقتصاد آمریکا بازمی‌گردد. مزایای رهبری فناورانه و آموزش متمرکز بر علم، فناوری، مهندسی، و ریاضیات و همچنین، تاثیر افراد متخصص با تحصیلات عالی در این زمینه قابل توجه و شناخته شده است.
نسل جدیدی از بالن‌های استراتوسفر به زودی می‌توانند مردم را ساعت‌ها به طور هم‌زمان به پرواز درآورند.
این کار، دسترسی به فضا را به تعداد بیشتری از مردم می‌دهد و یک تغییر شناختی متعالی را پدید می‌آورد تا فضانوردانی که نگاهی اجمالی به سیاره زمین در برابر تاریکی فضا دارند، تحت تأثیر قرار بگیرند، اما همه این تجربیات بدون عبور از خط فرضی موسوم به «خط کارمان» (Karman line) به دست می‌آیند که مرز بین لبه جو زمین و فضای بیرونی است.
ایده‌های بزرگ در مورد استخراج منابع معدنی از سیارک‌های نزدیک به زمین که پانزده تا بیست سال پیش بسیار محبوب بودند، اخیرا به جایی نرسیده‌اند.
پایل گفت: شرکت‌کنندگان اولیه در معدن‌کاری سیارک‌ها، دشواری پروژه را دست‌کم می‌گرفتند، به شدت با کمبود بودجه روبه‌رو بودند و با پول محدود خود نمی‌توانستند پیشرفت کافی داشته باشند. تخمین زده می‌شود که سیارک «سایکی۱۶» (Psyche۱۶) در کمربند اصلی سیارک‌ها ممکن است در حد ۱۰۰ کوادریلیون دلار پلاتین قابل استخراج داشته باشد.
پرسش این است که چگونه می‌توان فلزات گران‌بها مانند پلاتین و فلزات خاکی کمیاب را به مقدار کافی و با روشی مطمئن به زمین بازگرداند تا سودآور باشند.
سفر به مدار پایین زمین به عموم مردم کمک می‌کند تا متوجه شوند که سیاره ما چقدر شکننده است و چرا باید همه تلاش خود را برای محافظت کردن از آن انجام دهیم.
پایل گفت: تنها دلیل آگاهی ما از چالش‌های زیست‌محیطی زمین، به خاطر دارایی‌های فضایی است که عمدتا ماهواره‌های مداری هستند. بخش قابل توجهی از بودجه ناسا برای نظارت بر زمین صرف می‌شود که هم در مورد آب‌وهوا و هم درباره اثرات زیست‌محیطی آن‌ها اطلاعات جمع‌آوری می‌کنند.
لاونیوس در کتاب خود نوشته است: حرکت کردن از تجربه «برادران رایت» به سوی ماه در ۶۶ سال، یک دستاورد خیره‌کننده است. تنها حدود ۴۰ درصد از آمریکایی‌هایی که در نظرسنجی شرکت داشته‌اند، از مأموریت‌های انسانی به مریخ پشتیبانی می‌کنند. من شک دارم که ما پیش از اواخر قرن بیست و یکم روی مریخ فرود بیاییم.
پایل هم تایید کرد که فرستادن انسان به مریخ در حال حاضر دور از دسترس است. او در مورد عقیده خود گفت: هر چه بیشتر در مورد شرایط مریخ و استرس‌های وارده بر بدن انسان هنگام گذراندن زمان طولانی در فضا بیاموزیم، به نظر می‌رسد این تلاش گران‌تر و سخت‌تر است.
پایل باور دارد که استفاده کردن از نوعی گرانش مصنوعی هنگام فرستادن فضانوردان انسان به مریخ و از آنجا به زمین منطقی است. گرانش مصنوعی بسیار گران است و در حال حاضر یک فناوری کاملا ناشناخته به شمار می‌رود.
پایل ادامه داد: پشتیبانی بلندمدت ایمنی، محافظت در برابر تشعشع و سایر عوامل، فناوری‌هایی هستند که بهتر مورد بررسی قرار گرفته‌اند، اما همه آن‌ها پیش از پرتاب شدن برای انجام دادن یک مأموریت رتبه‌بندی‌شده توسط انسان که نمی‌تواند زودتر از یک سال به خانه بازگردد، به توسعه اساسی نیاز دارند.
پایل اضافه کرد: برآورد‌ها از میانگین ده‌ها میلیارد دلار تا یک تریلیون دلار برای یک سفر انسانی قابل توجه و ایمن به مریخ متغیر هستند.
