به گزارش خبرگزاری صدا و سیما، گلیوبلاستوم‌ها تومور‌های بسیار تهاجمی هستند که بیماران به خصوص پس از عود، را با گزینه‌های درمانی بسیار محدودی مواجه می‌کند. (گلیوبلاستوما شایعترین تومور بدخیم اولیه سیستم عصبی مرکزی است که در نخاع یا مغز بروز می‌کند.)، اما این مطالعه ظرفیت درمانی با سلول‌های CAR T را در درمان سرطان مغز نشان می‌دهد، زیرا این درمان یک راهبرد نوظهور برای بهبود نتایج درمانی برای گلیوما با درجه بالای عود کنندگی است، سرطانی که به درمان‌های فعلی پاسخ ضعیفی می‌دهد. براساس نتایج تحقیقات منتشر شده در Nature Medicine، نشان می‌دهد یکی از چالش‌های اصلی برای درمان سرطان مغز این است که دارو‌ها در عبور از سد خونی مغزی مشکل دارند. برای غلبه بر این مانع، این کارآزمایی سلول‌های CAR T را مستقیماً به تومور مغزی و مایع مغزی نخاعی، مایعی که از مغز و نخاع محافظت می‌کند و آن را احاطه می‌کند، تحویل داد. ۲۹ بیمار از ۵۸ بیمار مبتلا به تومور‌های مغزی عودکننده گلیوما، پس از درمان با سلول‌های CAR T به مدت حداقل دو ماه، به بیماری پایدار دست یافتند.
کریستین براون، از نویسندگان این مقاله می‌گوید: شرکت‌کنندگانی که همگی پس از درمان با جراحی، شیمی‌درمانی یا پرتودرمانی، یا تمام این درمان‌ها عود کرده بودند، تزریق‌های داخل جمجمه‌ای سلول‌های CAR T دریافت کردند، که در بیشتر گلیوبلاستوما‌ها بیش از حد بیان می‌شود. مراحل درمان با پیشرفت کارآزمایی افزایش یافت و به خوبی تحمل شدند. دراین کارآزمایی تزریق مستقیم به محل تومور و تزریق به مایع مغزی نخاعی مورد ارزیابی قرار گرفتند.
میانگین بقای کلی برای همه بیماران هشت ماه بود. کارآزمایی با درمان گروهی از بیماران که از یک فرآیند تولید بهینه استفاده می‌کردند و سلول‌های CAR T را هم در محل تومور و هم در مایع مغزی نخاعی تزریق می‌کرد، به اوج خود رسید. برای این گروه نهایی بیماران، محققان توانستند حداکثر مقدار امکان پذیر را ایجاد کنند و دریافتند که این بیماران بهترین میانگین بقای کلی ۱۰.۲ ماه را داشتند که بالاتر از نرخ بقای مورد انتظار شش ماهه در بیماران مبتلا به گلیوبلاستومای عودکننده بود. بهنام بدیع، پروفسور شبکه ارائه دهنده میراث در ژن درمانی و نویسنده ارشد این مطالعه، گفت: «این‌ها بیمارانی بودند که به شدت تحت درمان قرار گرفته بودند، بنابراین ما مطمئن نبودیم که با سلول درمانی CAR T چگونه عمل کنند. اما برخی از آنها حتی بهتر از پاسخ اولیه آنها به درمان‌های استاندارد مراقبت عمل کردند.
بدیع گفت: «این ایده که می‌توان همزمان یک درمان ارائه و از محیط نمونه‌برداری کرد تا تغییرات مغز را تجزیه و تحلیل کند، بسیار منحصربه‌فرد است و می‌تواند تأثیر زیادی در این زمینه داشته باشد». فکر می‌کنم مردم از این فناوری‌ها استفاده خواهند کرد که می‌توانند به ما کمک کنند سازوکار‌های بالقوه مقاومت یا شکست درمان را بشناسیم.» او افزود: «این یک ترجمه داخلی از یافته‌های علمی به آزمایش‌های انسانی بود - نمونه‌ای واضح از اینکه چگونه می‌توان یک درمان جدید را در بیماران آزمایش کرد، سپس برای بهبود آن به آزمایشگاه رفت و سپس با درمان مؤثرتر به مرکز درمانی بازگشت.»
در مرحله بعد، گروه تحقیقاتی قصددارد که مطالعات تصادفی‌سازی‌شده آینده در گروه‌های بیماران بزرگ‌تر را برای تأیید و گسترش یافته‌های مربوط به عوامل حیاتی برای درمان موفقیت‌آمیز CAR T بکار برد. براون می‌گوید که آنها آزمایشی را برای مهندسی سلول‌های CAR T برای مقاومت در برابر تبدیل یک سرکوبگر غالب تومور، و همچنین مطالعه‌ای برای ترکیب CAR Tهای مختلف آغار کنند که می‌توانند چندین پادگن را هدف قرار دهند. در واقع این کار می‌تواند به جای یک هدف، دو هدف بیماری را درگیر کند. او گفت: بین نتایج مثبتی که در مطالعه مرحله اول خود دیدیم و راه‌های جدیدی که در حال بررسی هستیم، امیدواریم کار ما بتواند تأثیر چشمگیری بر حوزه ایمنی درمانی و زندگی بیماران سرطانی در سراسر جهان داشته باشد.
