9 آوریل 1998، دانشمندان اعلام کردند که فضاپیمای رصدخانه فضایی فروسرخ (ISO) یک ابر بخار بسیار بزرگ را در فضای بین ستاره‌ای کشف کرده است.
تیمی از اخترشناسان آمریکایی با استفاده از این مأموریت که با مشارکت ناسا انجام شد، غلظت زیادی از بخار آب را در ابری از گاز بین ستاره‌ای نزدیک به سحابی شکارچی کشف کردند. ISO بخار آب را در بسیاری از مکان‌ها، از سیارات بیرونی گرفته تا کهکشان‌های دوردست پیدا کرد، اما غلظت گزارش‌شده در سال 1998 بیست برابر بیشتر از آن چیزی بود که قبلاً در دیگر ابرهای گازی بین‌ستاره‌ای اندازه‌گیری شده بود.
بخار آب در ابر مولکولی شکارچی، یک توده غول‌پیکر بین‌ستاره‌ای است که عمدتاً از مولکول‌های هیدروژن تشکیل شده است. این مشاهدات در اکتبر 1997 با طیف‌سنج طول موج بلند، که توسط یک تیم بریتانیایی به‌عنوان یکی از چهار ابزار موجود روی ISO ابداع شد، انجام شد.
ستاره‌شناسان با نگاهی به طول موج‌های بلند مادون قرمز، نشانه مشخصی از گسیل بخار آب را مشاهده کردند. «مارتین هارویت» از دانشگاه کرنل، دانشمند این مأموریت، می‌گوید: «ابر گازی بین ستاره‌ای که ما مشاهده کردیم توسط امواج ضربه‌ای که گاز را گرم می‌کند، فشرده می‌شود. این امواج ضربه‌ای نتیجه مراحل اولیه و فعالیت‌های طوفانی تولد ستاره است. در این مرحله ستاره جوان گازی را به بیرون پرتاب می‌کند که با سرعت زیاد به محیط اطراف خود برخورد می‌کند. بخار آب گرم‌شده‌ای که مشاهده کردیم نتیجه آن برخورد است.»
غلظت این بخار آب توسط تیم آمریکایی اندازه‌گیری شد و بسیار بیشتر از هر اندازه‌گیری قبلی در فضای بین ستاره‌ای بود.
