باستان‌شناسان در زیر معبدی در شهر باستانی و ویرانه‌شده تاپوسیریس مگنا، به تونلی عظیم برخوردند که کارشناسان آن را یک «اعجوبه هندسی» می‌نامند. این سازه توسط کاتلین مارتینز از دانشگاه سانتو دومینگو در جمهوری دومینیکن و همکارانش، در ۱۳ متری زیر زمین و طی حفاری‌های در حال انجام معبد کشف شد. ارتفاع این تونل ۲ متر است و به طرز شگفت‌انگیزی ۱۳۰۵ متر (۴۲۸۱ فوت) در سنگ ماسه حفر شده است.
بر اساس گفته‌های وزارت گردشگری و آثار باستانی مصر، طراحی این تونل شبیه تونل اوپالینوس به طول ۱۳۰۶ متر است که یک آب‌رسان مربوط به قرن ششم قبل از میلاد مسیح در جزیره ساموس یونان است و اغلب به عنوان اعجوبه مهندسی از آن یاد می‌شود.
هدف از ساخت این تونل در حال حاضر ناشناخته است و بخش‌هایی از آن زیر آب فرو رفته است. مارتینز که از سال ۲۰۰۴ و به‌دنبال آرامگاه گمشده کلئوپاترا هفتم در تاپوسیریس مگنا مشغول به کار بوده، این تونل را سرنخ اميدوارکننده‌ای می‌داند. تاپوسیریس مگنا حدود ۲۸۰ سال قبل از میلاد مسیح توسط بطلمیوس دوم، پسر سردار نامدار اسکندر مقدونی و یکی از نیاکان کلئوپاترا بنا شد.
کشف معجزه در بقایای مصر باستان
این گروه معتقدند این معبد به اوزیریس، خدای مردگان و ایزدبانوی او، ایسیس تقدیم شده است؛ الهه‌ای که کلئوپاترا با او ارتباط نزدیکی برقرار کرده بود. تندیس‌هایی از ایسیس و همچنین سکه‌هایی با نام و تصویر کلئوپاترا و اسکندر مقدونی در آنجا پیدا شده است.
کارهای آینده می‌تواند اطلاعات بیشتری در مورد اینکه آیا این تونل جدید می‌تواند به این آرامگاه‌های گمشده منتهی شود، به ما بدهد.
گام بعدی، کاوش در دریای مدیترانه در نزدیکی این منطقه است. بین سال‌های ۳۲۰ تا ۱۳۰۳ پس از میلاد، مجموعه زلزله‌هایی ساحل را درنوردید و باعث فرو ریختن بخشی از معبد و بلعیده شدن آن توسط امواج شد. حفر و کاوش‌های پیشین، شبکه‌ای از تونل‌ها را آشکار کرده است که از دریاچه مريوط تا دریای مدیترانه امتداد دارد.
این تونل تاکنون برخی گنجینه‌ها را نیز به ارمغان آورده است: یک بلوک مستطیلی از سنگ آهک و قطعات سفال.
زاهی حواس، وزیر وقت آثار باستانی در سال ۲۰۰۹ گفت: «اگر آرامگاه کلئوپاترا و مارک آنتونی را کشف کنیم، مهم‌ترین کشف قرن بیست و یکم خواهد بود. اما حتی اگر آرامگاه کلئوپاترا و مارک آنتونی را پیدا نکنیم، کشفیات مهمی در اینجا، داخل معبد و بیرون از معبد، انجام داده‌ایم».
