به گزارش خبرگزاری صدا و سیما ، قسمتی از اقیانوس که بین فلوریدا و باهاما قرار دارد یکی از بهترین محیط‌های دریایی جهان برای مطالعه و در عین حال کانون یک معمای زمین‌شناسی است.

دانشمندان این منطقه از دهه ۱۹۳۰، متوجه ابر‌های سفید عجیب و غریبی شده اند که در آرامش فیروزه‌ای سطح آب ظاهر می‌شوند.

این تکه‌های گیج کننده رنگ روشن گاهی در سایر اقیانوس‌ها و دریاچه‌های سراسر جهان مشاهده می‌شوند، اما در باهاما، بیشتر از حد معمول هستند.

نمونه برداری مستقیم از آب‌های کدر نشان می‌دهد که آن‌ها حاوی غلظت بالایی از ذرات غنی کربنات هستند. بیشتر مجمع‌الجزایر باهاما بر روی یک سکوی غوطه‌ور از کربنات قرار دارد.

بنا بر اعلام « ساینس الرت » ، دانشمندان در USF مصمم به کشف این موضوع هستند. آن‌ها از تصاویر ماهواره‌ای ناسا برای نشان دادن اینکه چگونه این تکه‌های سفید در باهاما فروکش می‌کنند استفاده کرده‌اند. این تیم نمی‌داند روند‌هایی که شناسایی کرده‌اند طبیعی است یا ناشی از انسان، اما به نظر می‌رسد از سال ۲۰۰۳ تا ۲۰۲۰، اندازه این تکه‌ها با فصل مرتبط است.

بزرگترین لکه‌ها از فروردین تا اردیبهشت و مهر تا آبان رخ داده است. به طور متوسط، تکه‌های سفید حدود ۲.۴ کیلومتر مربع بودند. در یک روز با آسمان صاف، تصاویر ماهواره‌ای معمولاً حدود ۲۴ مورد از آن‌ها را می‌گرفتند که مساحتی بیش از  ۳۲ کیلومتر مربع (۱۲ مایل مربع) را پوشش می‌دادند.

با این حال، بین سال‌های ۲۰۱۱ و ۲۰۱۵، این تکه‌ها ناگهان بزرگ شدند و بیش از ۲۰۰ کیلومتر مربع از اقیانوس را پوشش دادند. سپس تا سال ۲۰۱۹، دوباره کوچک شدنداما نه به اندازه قبل. یافته‌ها نشان می‌دهند که ممکن است یک چرخه ۱۰ ساله در جریان باشد. اما چرخه از چیست؟

«چوانمین هو» اقیانوس‌شناس گفت: «ما روابط جالبی بین شرایط محیطی، مانند pH، شوری آب و رفتار باد‌ها و جریان‌ها می‌بینیم؛ اما هنوز نمی‌دانیم که دقیقاً چه فرآیند‌های مکانیکی، بیولوژیکی یا شیمیایی مسئول آن اوج گیری بوده اند.»

مقایسه این پدیده با مناطق دیگرمی تواند به دانشمندان کمک کند تا بفهمند چه ویژگی‌های مشترکی دارند. همانطور که قبلا ذکر شد، داده‌های ماهواره‌ای اخیر نشان می‌دهد که لکه‌های سفید در باهاما در بهار و زمستان شایع‌تر است و این زمانی است که جریان‌های فلوریدا که از شمال به جنوب می‌گذرند تغییر می‌کنند.

این مطالعه در مجله Remote Sensing of Environment منتشر شد.