لایحه همکاری ایران و روسیه در حوزه امنیت اطلاعات از سوی رئیس جمهور برای نمایندگان مجلس ارسال شد. براین اساس توافقی میان دو کشور برای مقابله با تهدیدهای فناوری اطلاعات و سایبری صورت گرفته است.
لایحه «موافقت‌نامه همکاری در حوزه امنیت اطلاعات بین دولت جمهوری اسلامی ایران و دولت فدراسیون روسیه» را برای بررسی و تصویب به مجلس ارسال کرد. این لایحه 25 اردیبهشت سال گذشته در هیئت وزیران به تصویب رسیده است. بد نیست بدانید این موافقت‌نامه بهمن 1399 در مسکو، پایتخت روسیه، تنظیم شده است.
این لایحه 9 ماده دارد که در ماده دوم تهدیدهای اصلی در حوزه امنیت اطلاعات یاد شده است. همکاری دو کشور در راستای این توافق‌نامه اهدافی را دنبال می‌کند که از جمله آنها می‌توان به نقض حاکمیت امنیت و تمامیت ارضی کشورها، وارد کردن خسارات اقتصادی به تأسیسات زیر ساخت‌های مربوط به اطلاعات، دسترسی غیر مجاز به اطلاعات رایانه‌ای اشاره کرد.
یکی دیگر از تهدیدهای برشمرده شده در این ماده، انتشار اطلاعات زیان‌بار برای نظام‌های اجتماعی - سیاسی و محیط معنوی، اخلاقی و فرهنگی دولت‌ها است. تهدیدی که تفسیرپذیر به نظر می‌رسد و بسیاری از اطلاعات را می‌توان ذیل این تهدید دسته‌بندی کرد.
در ماده سه این لایحه به مبارزه با تهدیدات یاد شده، تقویت امنیت اطلاعات مبارزه با جرایم ارتکابی در حوزه استفاده از فناوری‌های اطلاعات و ارتباطات، کمک‌های فنی و فناوری و همکاری بین المللی اشاره شده است.
14 حوزه اصلی برای این همکاری امنیتی بر شمرده شده است که از جمله مهم‌ترین آنها می‌توان به موارد زیر اشاره کرد:
در ماده چهار این لایحه دو طرف متعهد شده‌اند که به «اصول احترام متقابل به حاکمیت و تمامیت ارضی، حل‌وفصل مسالمت‌آمیز اختلافات و مناقشات، عدم به‌کارگیری زور و تهدید به توسل به زور، عدم دخالت در امور داخلی، احترام به حقوق و آزادی‌های اساسی بشر و اصول همکاری دو جانبه و عدم دخالت در منابع اطلاعات دولت‌های طرفها» پایبند باشند.
در ماده 7 به بحث تأمین مالی پرداخته شده است که براساس آن، طرفها هزینه‌های شرکت نمایندگان و کارشناسان خود در رویدادهای مربوط به اجرای این موافقت‌نامه را مستقلا برعهده خواهند گرفت.
همچنین در ارتباط با هزینه‌های مربوط به اجرای این موافقت‌نامه، طرفها می‌توانند در هر مورد خاص، طبق قوانین دولت‌های خود، رویه‌های مالی دیگری را مورد توافق قرار دهند.
ماده 6 درباره حفاظت از اطلاعات می‌گوید طرفها از اطلاعاتی که به موجب این موافقت نامه منتقل شده یا تولید می‌شوند و دسترسی به آنها طبق قوانین دولت‌های طرفها محدود است، به طور مقتضی حفاظت خواهند کرد. هیچ یک از طرفها نیز نباید بدون موافقت کتبی قبلی طرف دیگر، اطلاعات به دست آمده یا مشترکا تولید شده مربوط به
اجرای این موافقت‌نامه را برای طرف ثالث فاش نکرده یا به او انتقال ندهند.
این موافقت‌نامه سی روز از تاریخ دریافت آخرین اعلان کتبی از طریق مجاری دیپلماتیک، لازم‌الاجرا خواهد شد. طرفین نیز می‌توانند اصلاحاتی را براساس توافق متقابل طرفها و در قالب یک پروتکل مجزا در این موافقت‌نامه اعمال کنند.
