به گزارش همشهری آنلاین، سازمان «کودکان را نجات دهید» در بیانیه‌ای توضیح داد که با گذشت پنج سال از سقوط «باغوز»، آخرین روستای سوریه که تحت کنترل داعش بود، همچنان دستکم ۶ هزار و ۱۶۰ کودک از ملیت‌های مختلف خارجی در ۲ اردوگاه «الهول» و «روج» در حسکه، واقع در دورترین نقطه شمال شرق سوریه در محاصره هستند و در شرایط اسفباری زندگی می‌کنند.
سازمان یاد شده افزود: بر اساس داده‌های سازمان ملل بیش از ۷۰ درصد از کل جمعیت این ۲ اردوگاه زیر ۱۲ سال هستند و هزاران کودک سوری و عراقی در این ۲ اردوگاه در کنار صدها نفری که در بازداشتگاه‌های جداگانه گرفتار شده‌اند، در انتظار فرصتی برای خروج امن هستند.
این سازمان در گزارش خود آورده است که قرقیزستان تنها کشوری است که از ابتدای سال ۲۰۲۴ تاکنون ۹۹ شهروند خود را شامل ۷۲ کودک و ۲۷ زن به کشور بازگردانده است. این رقم (۹۹) بیانگر حدود نصف تعداد ثبت شده در دوره مشابه در سال ۲۰۲۳ یا حدود ۴۵ درصد آن است، یعنی زمانی که هشت کشور بیش از ۱۸۰ شهروند خود را بازگرداند و اسپانیا، فرانسه و کانادا از جمله این کشورها بودند.
این سازمان معتقد است که «این روند ناامیدکننده گامی در جهت اشتباه را نشان می‌دهد.» این سازمان در ادامه با بیان اینکه سوئد ماه گذشته میلادی اعلام کرد که دیگر هیچ کودکی را از ۲ اردوگاه موجود در سوریه باز نخواهد گرداند، گفت این تصمیم وحشتناک کودکان را به شرایط بد و خشونت در این ۲ اردوگاه محکوم می‌کند.
بنا بر این گزارش، تعداد کودکانی که کشورهایشان آنها را از اردوگاه‌های «الهول» و «روج» بازگردانده‌اند، ۴۹۷ کودک در سال ۲۰۲۳ برآورد شده است، در حالی که در سال ۲۰۲۲، این تعداد ۳۸۸ کودک و در سال ۲۰۲۱ به ۳۲۴ کودک رسید.
سازمان«کودکان را نجات دهید» وضعیت بشردوستانه در اردوگاه‌های «الهول» و «روج» را اسفبار توصیف کرد و از کمبود غذا و آب و حمام با وجود ازدحام در این ۲ اردوگاه و نیز گسترش خشونت در میان آنها همراه با ناامنی خبر داد.
در همین زمینه، مدیر قطری این سازمان در سوریه، گفت: ما به عملیات بازگشت امن بیشتر و نه کمتری به وطن نیاز داریم. پنج سال است که کودکان در این ۲ اردوگاه هولناک گیر افتاده‌اند و دولت‌هایشان آنها را رها کرده‌اند.
وی با تاکید بر اینکه این کودکان «سزاوار امنیت، آموزش و مراقبت هستند»، افزود: «کاهش میزان بازگرداندن آنها به میهن نشان می‌دهد که دولت‌ها به این کودکان پشت کرده‌اند و وظیفه خود را نادیده می‌گیرند و کودکان را در حالی که گرفتار بدبختی هستند رها کرده‌اند.
