خبرگزاری مهر، گروه استان‌ها - دانیال قنبری: شوق بندگی دل‌ها را بی‌تاب کرده است. این اشتیاق همچون شبنمی آغشته به نسیم صبحگاهی دل‌ها را نوازش می‌کند و با آواز اذان، عطر معنویت را با چاشنی سمفونی الهی در حرم بانوی کرامت می‌پیچد و روح دیگری را در دل‌ها متبلور می‌کند.

همزمان با ماه مبارک رمضان، آئین ترتیل خوانی قرآن کریم هم طبق روال هر ساله با حضور پر شور زائران و مجاوران در شبستان امام خمینی (ره) حرم مطهر بانوی کرامت برگزار می‌شود.

خادمان پارچه‌های سبز را پهن می‌کنند، رحل ها چیده می‌شود و قرآن‌ها روی آن قرار می‌گیرند، ساعت که به حوالی ۱۴ عصر می‌رسد عاشقان کلام وحی خود را به حرم می‌رسانند؛ به شبستان بزرگ امام خمینی (ره) تا در ضیافت واژه‌های نورانی الله خود را مخاطبش قرار دهند.

از هر قشری که فکر کنی در این جمع چند هزار نفری به چشم می‌خورد، بانوان کودکانشان را هم به همراه می‌آورند تا آنان در همین سنین خردسالی الفت بگیرند با کتاب خدا.

تقریباً تمام شبستان پر می‌شود از جمعیت، همه در صفوفی منظم کنار هم می‌نشینند چهار زانو؛ تا در ماه رحمت الهی که قرآئت یک آیه ثواب تلاوت کل قرآن را دارد، آیه‌های وحی را زمزمه کنند.

قبل از جز خوانی حجت الاسلام حاج ابوالقاسم دولابی از مفسران قرآن کریم، ویژگی‌های آیه و سوره‌هایی که قرار است تلاوت شود را بیان و نکات تفسیری آیات را گوش زد می‌کند تا فقط به تلاوت قرآن بسنده نشده باشد.

چهار نفر از قاریان با عباهای سفیدی که بر دوش دارند در جایگاه مستقر می‌شوند تا دیگران با نوای آنان، آیه‌ها را زمزمه کنند.

حال‌که عاشقان پیغام خود را به معشوق رساندند و جانشان را با اصل خودشان پیوند زدند، هرکدام برای گوش دل سپردن به مصحف و رحمت الهی، پشت رحل‌های چوبی عزلت گزیدند و جان دل را به آوای دل‌نشین سروش‌های غیبی سپردند.

به نقلی از پیامبر بامضمون ثواب چندهزار برابری قرائت کلام الله بر بلندای ماه عاشقی رمضان آمده است که: «مَنْ تَلَا فِیهِ آیَةً مِنَ الْقُرْآنِ کَانَ لَهُ مِثْلُ أَجْرِ مَنْ خَتَمَ الْقُرْآنَ فِی غَیْرِه کسی که یک آیه قرآن در این ماه بخواند، ثواب کسی را دارد که در ماه‌های دیگر ختم قرآن کرده باشد.»

همه زیر چتر بهار قرآن آن هم در جوار بانوی کریمان به زمزمه‌های الهی و مصحف پناه برده‌اند. قاریان دل‌نوازی می‌کنند و حاضران با نجوای معبودشان عشق بازی می‌کنند. لحظات عجیبی است، همه از بقیع غربت‌شان به معراج رسیده‌اند؛ گویا همه در دل خاک هستند ولی در هفت آسمان سیر و سلوک می‌کنند.

غرق دریای نور بودم که شماری از بچه‌های زائران و مجاوران مرا به خودشان جلب کردند، به آن سوی صحن که نگریستم، این شیطنت‌ها بود که آنها را مدیریت می‌کرد تا دیگران دل و جان به معبودشان بسپارند.

همه مشق عشق می‌کنند، بگونه‌ای مأنوس شدند که گویا گره‌ای کور خورده‌اند. در این حین فراز و نشیب قاریان همچون وزش نسیمی روح را در می‌نوردد.

اینجا آرامش عجیبی حکم‌فرماست. دل‌ها همه منقلب شده است. حال که با التفات بیشتری به نوای گرم و حزن‌انگیز قاریان گوش می‌دهم، واقعاً به حال آنها غبطه می‌خورم که اینگونه ندای آسمانی بر لبان آنان مترنم می‌شود.

در روایتی به نقل از پیامبر اکرم (ص) آمده است که: «فرشتگان ملأ اعلا برای خوانندگان قرآن طلب آمرزش می‌کنند و بهشت، مشتاق لقای آنان است و خدای عالم که قرآن کلام و سخن اوست از قاریان کتاب راضی و خشنود می‌گردد. مؤمن وقتی قرآن بخواند، خداوند به او نظر محبت و مودت می‌فرماید و به تعداد هر آیه که بخواند هزار حوریه برای او می‌آفریند و به شماره حروف قرآن، نوری خلق می‌کند که در صراط او را راهنمایی نماید و چون مؤمن قرآن را ختم کند، خداوند ثواب سیصد و سیزده پیغمبر به او عنایت می‌فرماید که هر پیغمبر، احکام الهی را به مردم عصر خود رسانده باشند.»

امیداست که در این روزهای مغتنم جرعه‌ای از زمان را برای تلاوت قرآن و آیات الهی اختصاص دهیم تا دل آئینه در زنگار گرفتار شده‌مان تهی شود.