در سیاست جنگ افروزانه کنونی اسرائیل، کشتن و بیرون راندن فلسطینی‌ها از نوار غزه و ایجاد یک منطقه حائل به اسرائیل امکان دسترسی آزاد برای حفاری ذخایر گاز و نفت قابل استخراج را می‌دهد. این سیاست همچنین در خدمت توافق نامه همکاری درازمدت انرژی آمریکا و اسرائیل است که تصریح می‌کند توسعه منابع طبیعی توسط اسرائیل به نفع "منافع استراتژیک" ایالات متحده است. 
 
به گزارش عصرایران به نقل از Daily Trust، این تارنما در گزارشی به قلم رامیسا راب (Ramisa Rob) به موضوع مسائل اقتصادی جنگ غزه و ذی نفعان آن پرداخته و نوشته است: 

پس از آنکه آنتونی بلینکن، وزیر امور خارجه آمریکا خواستار «وقفه بشردوستانه» شد، اسرائیل حملات هوایی خود را به بیمارستان‌ها، آمبولانس‌ها، اردوگاه‌های پناهندگان، مدارس سازمان ملل تشدید و نوار غزه را به قبرستان کودکان تبدیل کرد. با این حال، بلینکن فشار کشورهای عربی برای آتش‌بس را به این دلیل رد کرده که حماس همچنان می‌تواند به اسرائیل حمله کند.

 این اساساً به این معنی است که دولت نتانیاهو در حال حاضر تحت فشار قابل توجهی برای توقف بمباران‌های بی‌وقفه یا تهاجم زمینی نیست.  

بر اساس تحقیقات اخیر نیویورک تایمز و با صحبت با 6 دیپلمات خارجی، اسرائیل بی سر و صدا از مصر برای پذیرش تعداد زیادی از ساکنان غزه فشار آورده و آن را به عنوان یک ابتکار بشردوستانه برای غیرنظامیان برای فرار موقت از آنچه آنها "خطرات غزه" نامیده‌اند، معرفی کرده است. 

این خود صحت ادعای فلسطینی‌ها نشان می‌دهد که اسرائیل با کمک ایالات متحده، تعمداً به دنبال چیزی به نام "نکبت دوم" – شبیه به آوارگی گسترده مردم فلسطین در سال 1948 - است تا تمام نوار غزه را ضمیمه خود کند. با این همه در زمان انتقاد از حمله غیرقابل توقف ارتش اسرائیل به غزه و حمایت‌های ایالات متحده از آن، بحث‌های مرتبط با انگیزه‌های اقتصادی این تهاجم به ندرت ارزیابی می‌شود. 

بر اساس تحقیقات کنفرانس تجارت و توسعه سازمان ملل متحد موسوم به آنکتاد (UNCTAD)،  نوار ساحلی غزه و فلسطین اشغالی بر روی مخازن قابل‌توجهی از نفت و گاز طبیعی قرار دارند که فرصتی برای توزیع و تقسیم 524 میلیارد دلار بین طرف‌های مختلف در منطقه است.

 در گزارش آنکتاد همچنین آمده است: آنچه که می‌تواند منبع ثروت و فرصت باشد، می‌تواند فاجعه‌بار باشد، اگر از این منابع مشترک به‌صورت انفرادی و انحصاری، بدون توجه به قوانین و هنجارهای بین‌المللی بهره‌برداری شود.

دانستن زمینه تاریخی برای درک اینکه اسرائیل چگونه از نظر اقتصادی و سیاسی از آزار و اذیت و نابودی غیرنظامیان فلسطینی سود می‌برد، موضوع کلیدی است که باید به آن توجه داشت.

تاریخ هم گواهی می‌دهد
 
در معاهده اسلو 2 که توافق موقت اسرائیل و فلسطین در سال 1995 در کرانه باختری و نوار غزه را به همراه داشت، صلاحیت دریایی به تشکیلات خودگردان فلسطین داده شد. آنها قراردادی با گروه گاز بریتانیا (BGG) امضا کردند و میدان گازی بزرگی به نام غزه مارین را کشف کردند. پیمانکار بریتانیایی در سال 2007 از این قرارداد کنار کشید، اما جالب اینجاست که قبل از تهاجم اسرائیل به غزه در سال 2008، دولت اسرائیل به فوریت این قرارداد را زمانی که عملیات نظامی در مرحله برنامه ریزی پیشرفته خود بود، از سر گرفت.

از زمان تهاجم در سال 2008، در حالی که فلسطینی‌ها تحت تحریم کالایی قرار داشتند و رژیم غذایی آنها کمی بالاتر از قحطی و از نظر اقتصادی زیر خط فقر زندگی می‌کردند، دولت اسرائیل کنترل عملی بر ذخایر دریایی غزه ایجاد و پیمانکار بریتانیایی به قرارداد با اسرائیل ادامه داد. آنکتاد همچنین برآورد کرد که فلسطینیان تحت اشغال در دوره 2007-2017، بیش از 47.7 میلیارد دلار از درآمدهایی که در نهایت به سوی اسرائیل رفت را از دست داده‌اند.

اسرائیل به طور انحصاری حفاری میادین جدید نفت و گاز در مدیترانه شرقی، از میدان لویاتان را انجام داده و قراردادهای میلیارد دلاری با اردن و مصر امضا کرده است. در شرایط ژئوپلیتیک کنونی، گاز طبیعی و LNG به عنوان ابزاری برای تعمیق روابط سیاسی و وابستگی اقتصادی عمل کرده‌اند و این در موضوعی مهم در عادی سازی روابط اسراییل با کشورهای عربی بوده که آرمان فلسطین را نادیده می‌گیرند.

در سیاست جنگ افروزانه کنونی اسرائیل، کشتن و بیرون راندن فلسطینی‌ها از نوار غزه و ایجاد یک منطقه حائل به اسرائیل امکان دسترسی آزاد برای حفاری ذخایر گاز و نفت قابل استخراج را می‌دهد. این سیاست همچنین در خدمت توافق نامه همکاری درازمدت انرژی آمریکا و اسرائیل است که تصریح می‌کند توسعه منابع طبیعی توسط اسرائیل به نفع "منافع استراتژیک" ایالات متحده است. ظهور اسراییل به عنوان یکی از بزرگترین بازیگران انرژی در خاورمیانه با نیاز ایالات متحده برای کم کردن حضور خود در منطقه همسو است، زیرا در حال حاضر آمریکا با چین رقابت دارد.

 غنیمت جنگ غزه برای شرکت‌های تسلیحاتی

در مورد لابی طرفدار اسرائیل که باعث ریاکاری اخلاقی دولت بایدن در مسلح کردن ارتش قدرتمند اسرائیل می‌شود، مطالب زیادی گفته شده است. اما به طور دقیق‌تر، بخشی از مشکل، اتکای فزاینده پنتاگون به بخش خصوصی در حوزه ساخت تسلیحات است که در طول جنگ رونق می‌گیرد. محصولات آنها سلاح‌ها و بمب‌هایی است که مردم را می‌کشد. وقتی جنگ طول می کشد و افراد بیشتری کشته می‌شوند، این شرکت‌های نظامی-صنعتی هستند که از خونریزی سود می‌برند.

مطالعه‌ای که توسط موسسه واتسون در دانشگاه براون در سال 2021 انجام شد، نشان داد که یک سوم کل قراردادهای پنتاگون در سال‌های اخیر تنها به پنج پیمان‌کار اصلی تسلیحاتی اختصاص یافته است: لاکهید مارتین، بوئینگ، جنرال داینامیکس، ریتون و نورثروپ گرومن. جای تعجب نیست که پس از حملات حماس و حمله اسرائیل به غزه، سهام این شرکت ها نیز 7 درصد افزایش یافت. در واقع نفوذ بیش از حد پیمانکاران بخش خصوصی در سهم درآمدهای پنتاگون در جنگ‌های آمریکا پس از 11 سپتامبر نمایان می‌شود. با کشته شدن غیرنظامیان در افغانستان و عراق، این شرکت‌ها از کار بازسازی در مناطق جنگی سود به دست آوردند.

در حالی که مردم در سراسر جهان به تماشای اسرائیل می نشینند که مردم را تکه تکه می‌کند، متن یک نشست خبری خارج از دوربین توسط معاون وزیر مطبوعات پنتاگون در 30 اکتبر نشان می‌دهد که ایالات متحده هیچ محدودیتی در مورد نحوه استفاده اسرائیل از سلاح های ارائه شده ایجاد نمی‌کند. این در حالی است که آمریکا تکرار می‌کند اسرائیل باید قانون جنگ مسلحانه و قوانین بشردوستانه را رعایت کند.

 انسان تعجب می‌کند که چگونه یک عملیات نظامی یک ماهه که بیش از 25000 تن مواد منفجره را در مناطق غیرنظامی ریخته و سوخت‌‌رسانی، ارسال کمک و دارو را برای غیرنظامیان قطع کرده می‌تواند از قوانین موجود در تمدن نظم جهانی پیروی کند.

همزمان، مؤسسات بزرگ وال استریت، مانند TD Bank و Morgan Stanley، به فاجعه انسانی در غزه، چشم‌اندازی به سمت سودهای کلان برای مشتریان خود در مجتمع‌های صنعتی تسلیحات و هوافضا دارند و این براساس آمار و گزارش‌های مالی سه ماهه سوم سال 2024 فاش شده است.
 
همچنین ذکر این نکته مهم است که ادامه جنگ اوکراین به نفع پیمانکاران دفاعی مستقر در ایالات متحده بوده که ارزش سهام و شرکت‌های آنها از ابتدای جنگ افزایش یافته است. 

به عنوان مثال، لاکهید مارتین را در نظر بگیرید که ارزش آن در سال 2022 ، 98 میلیارد دلار بود و در پایان سال به بالاترین رکورد تاریخ خود با 127 میلیارد دلار رسید که در حال حاضر ارزش این شرکت در بازار 112.2 میلیارد دلار است. طولانی شدن درگیری باعث افزایش درآمد برای بخش تسلیحات شده است. در محاسبات میلیاردی، طولانی شدن جنگ اسرائیل با غزه، اجتناب از آتش بس، سود را برای مجتمع نظامی-صنعتی که از غنائم جنگی یعنی کشتار بی رویه انسان‌ها، افزایش می‌دهد.

---------------------------------------

 برگردان گزارش: محمد حسن گودرزی