همشهری آنلاین- بهاره خسروی : سیمین دانشور و جلال‌آل احمد معروف‌ترین زوج ادبی عصر معاصر ایران هستند که ماجرای عشق و زندگی آنها شهره عام و خاص بود. این زوج عاشق ساکن محله دزاشیب تا قبل از سال ۱۳۳۰ مستأجر و خانه‌به‌دوش بودند. همان سال بورسیه تحصیل در دانشگاه استنفورد آمریکا نصیب سیمین دانشور می‌شود و چند سال برای ادامه تحصیل، ایران و همسرش را ترک می‌کند.
قصه‌های خواندنی تهران را اینجا دنبال کنید
جلال از این فرصت استفاده می‌کند و در همان سال به پیشنهاد نیمایوشیج، تکه‌زمینی را در محله دزاشیب می‌خرد تا برای خودش و همسرش خانه‌ای زیبا بسازد؛ خانه‌ای که تکه‌تکه خشت‌های آن با شور عشق و شیفتگی سرشته شد و سال‌ها محفل روشنفکران و چهره‌های ادبیات و شعر بود. جلال نقشه ساخت این خانه را خودش کشید و در مدت زمان ساخت آن طی سال‌های ۱۳۳۱تا ۱۳۳۲ با ارسال نامه، سیمین را در جریان جزئیات ساخت و مشکلات آن قرار می‌داد.
جلال برای جلب نظر سیمین بارها نقشه ساخت خانه را تغییر داد تا در نهایت خانه محبوب و مورد علاقه همسرش را با دستانش بسازد، چرا که معتقد بود خنده های سیمین کم شده است. کل هزینه ساخت برای جلال ۵ هزار تومان آب خورد که ۳ هزار تومان آن را قرض کرده بود. این خانه ابتدا ۳ اتاق و یک آشپزخانه داشت. چند سال بعد جلال یک حمام به بنای خانه اضافه کرد.
سال ۱۳۳۲ سیمین و جلال رسماً در این خانه زیبا ساکن می‌شوند. تقریباً تا سال ۱۳۹۰ که سیمین برای همیشه به خواب ابدی و دیدار جلال رفت، چیزی در حدود ۵۸ سال از عمرش را در این خانه سپری کرد تا اینکه سال ۱۳۹۳ خانه این زوج هنرمند برای تبدیل شدن به موزه از سوی شهرداری خریداری شد.
آثار به‌یادگارمانده از این زوج نویسنده که هنوز هم دست نخورده به یاد روزگار حضور آنها برای بازدید عموم در این خانه به نمایش درآمده، چرخ خیاطی و جاروبرقی قدیمی تا وسایل آشپزخانه و اجاق گاز و میز تحریر و کتابخانه، دست‌نوشته‌ها و نامه‌های سیمین، حلقه‌های ازدواج، عقدنامه، دفتر تلفن قدیمی، نقاشی‌ها و آثاری از بهمن محصص و دیگر هنرمندان که به سیمین و جلال اهدا شده، عصای معروف جلال و بعضی از لوازم شخصی را شامل می‌شود و فرصت خوبی است تا نسل جدید با سبک زندگی خالق «سوشون»، «جزیره سرگردانی»، «شهری چون بهشت»، «زن زیادی»، «غرب‌زدگی»، «مدیر مدرسه» و... آشنا شوند.
