البته پیراهن بسیار کم؛ مگر برای صاحبش چقدر عزیز باشد!» همین‌طور بیشتر مراجعه‌کنندگان خانم بوده‌اند: «قبلا پیش می‌آمد که ماهانه تا ۱۰ قواره چادر یا همین میزان مانتو می‌دوختم. امسال بد نبود به همان مقدار قبلی رسید اما سال گذشته شرایط خیلی بد بود.» این خیاط می‌گوید ۶۰ درصد دخل امسال «از تعمیرات لباس بود و مابقی از دوخت». بیشترین دوخت برای آقایان پیراهن و کت‌وشلوار بوده و برای خانم‌ها مانتو و پیراهن زنانه و همین‌طور شلوار زنانه پارچه‌ای بوده است. این خیاط می‌گوید اصلی‌ترین دلیل کاهش سفارش‌ها «قیمت پارچه است. هزینه پارچه برای مانتو نسبت به سال گذشته سه برابر شده است و مردم واقعا توان خرید ندارند. برخی از مشتری‌های من پارچه‌هایی را که هدیه گرفته بودند برای دوخت‌ودوز آوردند وگرنه الان خرید پارچه هم سخت شده است. ولی هزینه دوخت و دوز زیاد بالا نرفته است.» او درباره میزان دستمزد تعمیر و دوخت لباس می‌گوید: «نصف سال گذشته هیچ قیمتی ثبات نداشت. این هفته نخ را می‌خریدم ۲۰ هزار تومان هفته بعد می‌خریدم ۸۰ هزار تومان. قیمت یک سوزن خاص از ۵۰ هزار تومان به بالای ۱۰۰ هزار تومان رسیده است. پول آب و برق و دستمزد شاگرد به کنار. با این حال دستمزد آنقدر بالا نرفته که مردم توان سفارش کار داشته باشند، با این حال ما راضی هستیم.» البته میزان مراجعه برای تعمیر کفش بیشتر از لباس بوده است. این خیاط‌خانه که کفش هم تعمیر می‌کند می‌گوید مراجعه تعمیر کفش نسبت به سال‌‌های گذشته بیشتر شده است. خیاط خیابان کارگر شمالی دراین‌باره می‌گوید: «معمولا هم کفش‌های برند و جنس خوب است که نو آنها گران شده. بیشتر هم کتونی برای تعمیر می‌آورند.»