گروه دیلماتیک – همشهری آنلاین: اکنون که رهبران غربی مدعی پایان جنگ و برقراری صلح شده‌اند، نباید فراموش کنیم که نجات غزه نتیجه مقاومت و پایداری مردم خود آن بود، نه هدیه‌ای از سوی سیاست‌مداران خارجی.
احمد ابصیص در الجزیره نوشته: کودکان فلسطینی نوامبر سال ۲۰۲۳ در بیمارستان شفا مقابل دوربین‌ها به زبان انگلیسی ـ‌زبان کسانی که فکر می‌کردند شاید نجات‌بخش باشندـ فریاد زدند: «ما می‌خواهیم زندگی کنیم، صلح می‌خواهیم، دارو و غذا می‌خواهیم.»
آن زمان تنها چند ماه از آغاز نسل‌کشی می‌گذشت. کودکان به زبان استعمارگران صحبت کردند تا شاید حس انسانیت غربی‌ها زنده شود. حالا، نزدیک به دو سال بعد، دونالد ترامپ در قامت یک ناجی با افتخار از امضای بخشی از طرح صلح خود سخن می‌گوید. رهبران دیگری نیز پشت سر او صف کشیده‌اند تا سهمی از این به اصطلاح صلح بگیرند.
غزه پایان ظلم را می خواست
اما غزه هرگز منتظر ناجی خارجی نبود؛ فقط می‌خواست جهان دست از قتل‌عام مردمش بردارد و اجازه دهد آنان روی سرزمین خود، بدون اشغال و آپارتاید، زندگی کنند.
مقاومت فلسطینیان نشان داد که وقتی مردم برای حفظ کرامت و حقوق خود می‌ایستند، زنده می‌مانند و تسلیم نمی‌شوند. غزه شکست نخورد، بلکه ما شکست خوردیم؛ در حالی که دولت‌ها میلیاردها دلار به اسرائیل کمک کردند و قطعنامه‌های آتش‌بس را وتو نمودند.
مسئولیت غرب در قبال نسل‌کشی
آمریکا که صدها میلیارد دلار کمک نظامی فرستاد و نظارت کنگره را دور زد، باید شرمسار باشد.
غرب اغلب خود را در طرف درست تاریخ می‌بیند، اما در عمل نتوانسته جلوی تأمین مالی کشتار فلسطینی‌ها را بگیرند و حتی کمک‌های حیاتی را به آنان برسانند.
این شکست، نه توان مردم فلسطین را کاهش داد و نه اراده‌شان را، بلکه مقاومت آنان را برجسته‌تر کرد.
عدالت و حسابرسی؛ پیش‌شرط هر صلح
پخش زنده خشونت‌ها و مقاومت فلسطینیان، انکار جنایت‌ها را سخت کرد و به تغییر نگرش جهانی انجامید که نهایتاً به آتش‌بس منجر شد.
امروز کسانی که میان قاتل و مقتول میانجی‌گری می‌کنند، خود باید پاسخگوی این خون‌ها باشند.
خواسته روشن است: حسابرسی کامل برای اسرائیل و همه دولت‌ها و شرکت‌هایی که نسل‌کشی را ممکن کردند، تحریم اقتصادی، توقف فروش سلاح، آزادی بیش از ده هزار گروگان فلسطینی، غرامت بازسازی تحت مدیریت فلسطینی‌ها و محاکمه جنایتکاران در دادگاه‌های بین‌المللی.
