در یکی از عجیب‌ترین و احساسی‌ترین داستان‌های تاریخ تنیس، دو پسر خاله یعنی آرتور ریندرکنش و والنتین واچروت با شکست نواک جوکوویچ و دانیل مدودف، فینال مسترز شانگهای را به صحنه تحقق یک رؤیای خانوادگی تبدیل کردند.
به گزارش تسنیم، پیش از آغاز رقابت‌های مسترز شانگهای، تنها یک فرد دیوانه می‌توانست رویارویی در فینال بین آرتور ریندرکنش و والنتین واچروت را پیش‌بینی کند اما همین پسرخاله‌های کمتر شناخته شده بودند که در نهایت برای کسب عنوان قهرمانی در یکی از غیرمنتظره‌ترین فینال‌های تاریخ تنیس جهان به مصاف یکدیگر می‌روند.
نیمه‌نهایی مسابقات با نتایجی شوکه‌کننده همراه شد. والنتین واچروت، نفر 204 رنکینگ جهانی موفق شد نواک جوکوویچ، یکی از پرافتخارترین تنیسورهای تاریخ را با نتایج 6-3 و 6-4 شکست دهد. ساعاتی بعد، پسرخاله او، آرتور ریندرکنش، نفر 54 جهان در سه ست (4-6، 6-2، 6-4) از سد دانیل مدودف، نفر دوم پیشین رنکینگ جهانی عبور کرد. قبل از شروع مسابقات، تصور این فینال، غیرواقعی به نظر می‌رسید اما یک موناکویی و یک فرانسوی با ثبت یکی از غیرقابل پیش‌بینی‌ترین داستان‌های تنیس، سناریویی افسانه‌ای را به حقیقت تبدیل کردند.
والنتین واچروت حتی یکی از بازیکنان اصلی تورنمنت نبود. او به عنوان بازیکن ذخیره به شانگهای آمد اما از مرحله مقدماتی عبور کرد، وارد جدول اصلی شد و هشت دیدار پیاپی را با پیروزی پشت سر گذاشت. او در این مسیر حریفانی همچون الکساندر بوبلیک، توماس ماچاچ، تالون گریکسپور، هولگر رون و در نهایت نواک جوکوویچ را مغلوب کرد.
می‌توان گفت که انصراف یانیک سینر، نفر دوم جهان در دورهای ابتدایی به واچروت برای صعود کمک کرد اما گریکسپور جانشین او عملکردی درخشان داشت و می‌توانست واچروت را در یک بازی سه‌سِته حذف کند. با این حال، واچروت با اعتماد به نفس و شایستگی، همه رقبای باتجربه خود را کنار زد. این تنیسور 26 ساله موناکویی با سرویس‌های قدرتمند، بازگشت‌های دقیق (ریترن) و ضربات قوی، مهارت‌های فنی خود را به رخ کشید. پیروزی مقابل جوکوویچ نخستین برد او مقابل یک بازیکن طراز اول در دوران حرفه‌ای‌اش بود.
پیش از او، فقط دو بازیکن با رده‌ای پایین‌تر موفق به شکست جوکوویچ شده بودند: فیلیپ کراجینوویچ (با رتبه 319 در بلگراد 2010) و ریلی اوپلکا (با رتبه 293 در بریزبن 2025). حالا، واچروت با کمترین رتبه در تاریخ به فینال یک تورنمنت مسترز راه یافته است. او پیشتر حتی در هیچ فینال ATP شرکت نکرده بود. بهترین نتیجه‌اش، صعود به دور دوم مسترز مونت‌کارلو بود. با این دستاوردها، واچروت به اولین تنیسور اهل موناکو تبدیل شده که برای قهرمانی در یک تورنمنت ATP می‌جنگد. هفته آینده، او به جمع 60 نفر برتر رنکینگ جهانی وارد خواهد شد. او هم‌اکنون در رده 58 رنکینگ زنده قرار دارد و با قهرمانی در شانگهای می‌تواند به رده 40 نیز برسد؛ آن هم در حالی که تنها چند هفته پیش، در رده 110 قرار داشت. از نظر مالی نیز این موفقیت برای واچروت چشمگیر است. او تا این لحظه، با رسیدن به فینال، مبلغ 598 هزار دلار به‌دست آورده که از کل درآمد قبلی دوران حرفه‌ای‌اش (594 هزار دلار) بیشتر است. در صورت قهرمانی، او مبلغ 1.124 میلیون دلار جایزه دریافت خواهد کرد.
آرتور ریندرکنش، پسر خاله 30 ساله واچروت از مدت‌ها پیش به عنوان یک بازیکن توانمند اما متوسط شناخته می‌شد. او هیچ‌گاه ستاره‌ای درخشان نبوده اما همیشه رقیبی سرسخت محسوب می‌شده است. ریندرکنش تاکنون 5 میلیون دلار جایزه نقدی در دوران حرفه‌ای خود کسب کرده اما هرگز عنوانی از ATP را به دست نیاورده است. تنها حضور او در فینال پیش از این، شکست در برابر تاناسی کوکیناکیس در تورنمنت 250 امتیازی آدلاید 2022 بود. در مسابقات گرنداسلم نیز، او فقط یک بار به هفته دوم رسیده بود؛ آن هم در یو‌اس اوپن 2025 که در دور چهارم مقابل قهرمان نهایی، کارلوس آلکاراس شکست خورد. در مسترزها نیز کارنامه‌اش معمولی بود؛ تنها دو بار به دور سوم رسیده (پاریس 2024، سینسیناتی 2025) اما در شانگهای، ورق برگشت.
ریندرکنش در جدول اصلی مسابقات حضور داشت و به ترتیب حمد مدیدوویچ، الکس میشلسن، الکساندر زورف، یری لگچکا، فلیکس اوژه آلیاسیم و در نهایت دانیل مدودف را شکست داد. او پیشتر نیز در ویمبلدون، زورف، نفر سوم جهان را مغلوب کرده بود. نمایش او در شانگهای نشان داد که در آستانه 30 سالگی به اوج پختگی خود رسیده است. عملکرد فنی‌اش در طول این رقابت‌ها کاملاً حساب‌شده، مستحکم و جسورانه بود. او هفته آینده برای نخستین بار وارد جمع 30 نفر برتر می‌شود و حداقل به رده 28 صعود خواهد کرد. بالاترین رتبه قبلی او، جایگاه 42 بود. در صورت قهرمانی، می‌تواند به رتبه 22 نیز برسد.
هیچ‌کس تصور نمی‌کرد آرتور ریندرکنش برای دستیابی به نخستین عنوان مسترز خود باید در فینال مقابل پسرخاله‌اش والنتین واچروت قرار گیرد. آنها از کودکی با یکدیگر تمرین می‌کردند اما حتی در رؤیاهای‌شان هم چنین سناریویی را متصور نبودند. قرعه‌کشی نیز به شکل جالبی تنظیم شد؛ به طوری که واچروت یک روز زودتر از ریندرکنش بازی نیمه‌نهایی خود را انجام داد. هر دو در بازی‌های یکدیگر حضور داشتند و از یکدیگر حمایت کردند. این همراهی خانوادگی، انگیزه‌ای مضاعف برای ادامه رقابت‌ها بود. واچروت باید فشار بیشتری را در طول رقابت‌ها تحمل می‌کرد و همین مسئله انگیزه ریندرکنش را در مرحله نیمه‌نهایی بیشتر کرد. پس از پیروزی مقابل فلیکس اوژه آلیاسیم در یک‌چهارم نهایی، ریندرکنش گفت: باورنکردنی است. اول از همه، من فقط از پسرخاله‌ام الهام گرفتم. او پنج‌شنبه خیلی احساسی بود و من هم سعی کردم مثل او بجنگم و تا آخر ادامه بدهم. خانواده‌مان همه از خانه تماشا می‌کنند و اینجا حس می‌کنیم در یک دنیای کوچک خانوادگی زندگی می‌کنیم.
دیدار نیمه‌نهایی مقابل مدودف برای ریندرکنش آسان نبود، اما حضور واچروت در جایگاه تماشاگران، به او انرژی داد. ریندرکنش اذعان داشت که پس از باخت در ست اول، باور نداشت بتواند مدودف را شکست دهد. هدف او فقط این بود که مدودف را خسته کند تا در فینال، کار واچروت آسان‌تر شود. اما فراتر از انتظار عمل کرد.
ریندرکنش پس از صعود به فینال گفت: هیچ‌کس روی این سیاره نمی‌توانست چنین چیزی را پیش‌بینی کند. سعی می‌کنیم مثل وقتی 12 ساله بودیم، از بازی لذت ببریم. در این فینال، دو برنده خواهیم داشت، هیچ بازنده‌ای نیست. داستان باورنکردنی این دو پسرخاله جامعه تنیس را شیفته خود کرده است. خوزه مورگادو، روزنامه‌نگار مطرح تنیس در شبکه‌های اجتماعی نوشت: «یکی از شگفت‌انگیزترین داستان‌های تاریخ تنیس. این دیگر چه جهنمی بود؟»
ژیل سیمون، تنیسور بازنشسته فرانسوی، در توییتی نوشت: «دیوانه‌کننده است! چنین فینال هیجان‌انگیزی در تنیس مردان بی‌سابقه بوده است. تبریک به آرتور و والنتین برای عملکرد شگفت‌انگیزشان در شانگهای.» باستین فاشانت، مفسر تنیس با احساسی‌ترین واکنش ممکن نوشت: «من گریه نمی‌کنم، شما گریه می‌کنید!» و نهایتاً خوزه مورون، سردبیر وب‌سایت اسپانیایی Punto De Break با لحنی طنز اما واقعی نوشت: «هر کسی که فقط یک یورو روی فینال بین واچرو و ریندرکنش شرط بسته باشد، حالا می‌تواند یک قایق تفریحی و خانه‌ای در مایورکا بخرد! آنها کریسمس را با خرچنگ و خاویار جشن می‌گیرند و از ته دل به اتفاق‌های عجیب شانگهای خواهند خندید. روزی، مردم خواهند گفت: بله، فینال مسترز بین دو پسرخاله بود ... باید ببینی تا باور کنی.»
