به گزارش اقتصادنیوز، سازندگی نوشت: در هفته‌های اخیر، موج تازه‌ای از رادیکالیسم سیاسی به بهانه‌های مختلف در کشور خودنمایی کرده است؛ پدیده‌ای که نه تنها فضای سیاسی را متشنج می‌کند بلکه ریسک‌های جدی برای ثبات اجتماعی و مشروعیت نهادهای دولتی ایجاد می‌کند. در چنین فضایی، واکنش چهره‌هایی همچون عباس آخوندی، آذر منصوری و عبدالله رمضان‌زاده اهمیت مضاعف پیدا می‌کند. این افراد با صراحت و شفافیت هشدار می‌دهند که اگر جامعه سیاسی نسبت به این جریان‌ها بی‌تفاوت بماند، پیامدهای آن فراتر از یک جناح یا حزب خواهد بود و کل کشور را درگیر بحران خواهد کرد.
محمد عطریان‌فر، عضو شورای مرکزی و معاون سیاسی دبیرکل حزب کارگزاران سازندگی ایران تندروها را جرثومه‌هایی می‌داند که هیاهو دارند و صدایشان طبل توخالی است. او با تاکید بر اینکه رفتار تندروها ساختارشکن و آسیب‌زننده است، می‌گوید: «آنها البته حق ندارند بنا به دریافت‌های شخصی خود به منافع ملی خدشه وارد کنند. منافع ملی و ابعاد آن در موقعیت‌های مهم و کلیدی کشور رقم می‌خورد و عناصری که در حد فهم اندک و بضاعت محدود خود موضع‌گیری می‌کنند، نقشی ندارند و نباید عامل بازدارنده باشند. نباید ترسید و نگران بود و البته نباید هم از کنارشان ساده گذشت. باید سعی کنیم، قانع‌شان کنیم ولو امیدی بدان نداشته باشیم. افراطیون بخش اندک و ناچیزی از جامعه را تشکیل می‌دهند. حداقل اگر همراه نمی‌شوند باید به آنها یادآوری کرد که در این کشور منافع ملی مهم‌تر از منافع گروهی و قبیله‌ای است».
عباس آخوندی، وزیر سابق راه و شهرسازی نیز در تازه‌ترین اظهارنظر خود در گفت‌وگو با «انتخاب» درباره جریان رادیکال و اقدامات آنها در صحنه سیاسی کشور گفته است: «این جریانات بیش از هر کسی واقفند که ریشه‌ای در افکار عمومی و آرای عمومی ندارند. وقتی رییس‌جمهوری با ۳۲ درصد آرای عمومی یا نمایندگانی با ۵، ۶ درصد آرا سر کار می‌آیند، چاره‌ای ندارند جز اینکه اهداف کوتاه‌مدت برای خودشان تعریف کنند». او تاکید کرده است: «اینها اصلا راجع به آینده ایران فکر نمی‌کنند، راجع به هویت ایران فکر نمی‌کنند، اصلا درباره توسعه فکر نمی‌کنند، درباره انسجام اجتماعی، سرمایه اجتماعی، فرهنگ ایران، درباره هیچ‌یک از اینها فکر نمی‌کنند، تنها چیزی که به آن فکر می‌کنند این است که چگونه می‌توانند چند روز بیشتر در مسند قدرت باشند».
در همین چارچوب، آذر منصوری، رئیس جبهه اصلاحات، نگاه ویژه‌ای به تعادل سیاسی و ضرورت پرهیز از افراط دارد. منصوری با بیان اینکه «این اقلیت پرسروصدا سال‌هاست که به تحمیل دیدگاه‌های خود بر اکثریت جامعه عادت کرده‌اند بدون آنکه کمترین تساهل یا رواداری نسبت به تنوع سبک زندگی مردم از خود نشان دهند» در اشاره به مشکلاتی که تندروها در شرایط فعلی برای کشور ایجاد کرده‌اند با صراحت گفته است: «به نظرم تندروها امروز به یکی از موانع اصلی حل مشکلات کشور تبدیل شده‌اند. در شرایطی که مردم با بحران‌های اقتصادی، اجتماعی و بی‌اعتمادی گسترده روبه‌رو هستند، این جریان به جای پاسخگویی به نیازهای واقعی جامعه بر تحمیل سبک زندگی، محدود کردن آزادی‌ها و حذف صداهای مخالف و تنش‌زایی در سیاست خارجی پافشاری می‌کند». وی تاکید کرد: «مشکل اصلی اینجاست که آنها حاضر نیستند، واقعیت‌های جامعه را بپذیرند. آنها تصور می‌کنند با زور قانون، تهدید و فشار می‌توانند مردم را وادار به تبعیت از ارزش‌های مورد نظر خود کنند، در حالی که نتیجه این رویکرد چیزی جز افزایش نارضایتی، بی‌اعتمادی و شکاف عمیق‌تر بین مردم و حاکمیت نیست. این نگاه انحصاری که فقط یک صدا و یک تفکر را مشروع می‌داند، کشور را به سمت انسداد سیاسی و اجتماعی می‌برد و مانع گفت‌وگو و اصلاحات ضروری می‌شود. ادامه این مسیر، خطرناک و پرهزینه است».
عبدالله رمضان‌زاده، سخنگوی پیشین جبهه اصلاحات نیز در واکنش به احضار وزیر امور خارجه به کمیسیون اصل ۹۰ توسط تندروهای مجلس در شبکه اجتماعی ایکس نوشته: «آیا بعد از تجدید تحریم‌ها، وزارت خارجه تعطیل شده یا دیگر دیپلماسی بی‌فایده شده که وقت وزیر خارجه صرف توجیه نمایندگان استصوابی می‌شود؟ وقت هدر دادن با این افراد چه نتیجه‌ای دارد؟ آقای عراقچی! به کار خودت برس؛ این مجلس جرات حتی فکر کردن به استیضاح شما را نخواهد داشت».
غلامعلی جعفرزاده‌ایمن‌آبادی، نماینده ادوار مجلس شورای اسلامی نیز در اظهاراتی از بزرگان کشور خواست که تندروها را سر جای خود بنشانند چراکه معتقد است: «هیچ منطقی بر نگاه عده‌ای حاکم نیست».
احمد زیدآبادی، تحلیل‌گر سیاسی اصلاح‌طلب در یادداشتی که در واکنش به حملات اخیر تندروها و نمایندگان رادیکال به اظهارات محمدرضا باهنر درباره حجاب نوشته، تاکید کرده که تندروها بعد از شکست مذاکرات، قدرتمندتر شده و جانی تازه گرفته‌اند. او معتقد است: «هر چهره‌ای که حتی خواهان کمی ملایمت در یکی از حوزه‌های زندگی شده باشد، رقیب آنان به حساب می‌آید، حال چه رئیس‌جمهور باشد، چه رئیس مجلس، چه رئیس قوه قضائیه و چه هر یک از فرماندهان نظامی. این روند با آقای باهنر شروع شده و به سرعت به دیگران هم می‌رسد. با این اوضاع، سران قوا تصور نکنند، جای محکمی نشسته‌اند! عاقبت کار پیشروی این جناح هم البته آشکار است. چیزی از مدنیت در ایران باقی نخواهد ماند».
علاوه بر این چهره‌ها، دیگر اصلاح‌طلبان نیز مواضع مشابه دارند. برخی از اعضای فعال این جریان با تاکید بر شفافیت و پاسخگویی، بارها هشدار داده‌اند که ادامه مسیر رادیکالیسم نه تنها به مشروعیت نهادهای رسمی آسیب می‌رساند بلکه مانع از اجرای سیاست‌های اقتصادی و اجتماعی در راستای منافع عمومی خواهد شد. به باور این گروه، جریان افراطی با بهره‌گیری از رسانه‌ها و شبکه‌های اجتماعی قادر است، بخش قابل توجهی از جامعه را تحت تأثیر قرار دهد و در صورت عدم مواجهه هوشمندانه، اصلاح‌طلبان و سایر نیروهای میانه‌رو به حاشیه رانده خواهند شد.
واکنش اصلاح‌طلبان، اگرچه متنوع است اما یک نکته محوری در همه آنها مشترک است: هشدار نسبت به پیامدهای سکوت و انفعال در برابر رادیکالیسم. به نظر آنها، تجربه‌های گذشته نشان داده است که هرگونه مماشات با جریان‌های افراطی، نه تنها مشکلات سیاسی را حل نمی‌کند بلکه آنها را تشدید هم می‌کند. در این میان تأکید بر گفت‌وگو و تعامل، ضرورت تقویت نهادهای مدنی و پاسخگویی شفاف به مردم از دیگر محورهای برجسته در مواضع اصلاح‌طلبان است.
این هشدارها در شرایطی بیان می‌شوند که فضای رسانه‌ای و شبکه‌های اجتماعی نقش تعیین‌کننده‌ای در جهت‌دهی به افکار عمومی ایفا می‌کند. اصلاح‌طلبان با توجه به این ظرفیت‌ها، بارها تأکید کرده‌اند که باید پیامدهای بلندمدت اقدامات رادیکال و افراطی را برای جامعه توضیح دهند تا از تشدید تنش و بحران پیشگیری شود. همچنین آنها معتقدند که نهادهای رسمی و دولتی باید فعالانه با جریان‌های افراطی مقابله کنند و اصلاح‌طلبان نیز به عنوان نمایندگان جامعه مدنی، نقش هشداری و نظارتی خود را به خوبی ایفا کنند.
جمع‌بندی واکنش‌های اصلاح‌طلبان نشان می‌دهد که نگرانی اصلی آنها نه صرفا از رقابت سیاسی با جناح‌های افراطی بلکه از آسیب‌های بلندمدت به جامعه و نهادهای سیاسی کشور است. آنها معتقدند که ادامه مسیر رادیکالیسم، اعتماد عمومی را کاهش می‌دهد، انسجام اجتماعی را تهدید و روند تصمیم‌گیری در نهادهای حکومتی را مختل می‌کند. در واقع اصلاح‌طلبان با هشدارهای خود، درصدد هستند جامعه سیاسی و افکار عمومی را نسبت به تبعات خطرناک انفعال و مماشات آگاه کنند.
پیام روشن اصلاح‌طلبان به جامعه و سیاست‌گذاران این است که اگر قرار است، کشور از مسیر توسعه و ثبات عبور کند باید از افراط پرهیز شود، تعامل میان جناح‌ها تقویت شود و نقش فعال و نظارتی اصلاح‌طلبان در فرآیند تصمیم‌گیری حفظ شود. آنها هشدار می‌دهند که سکوت یا کم‌توجهی به جریان‌های افراطی، نه تنها منافع سیاسی جناح‌ها را به خطر می‌اندازد بلکه پیامدهای آن به کل کشور و نسل‌های آینده منتقل خواهد شد.
بدون تردید، پیامدهای رادیکالیسم محدود به یک جناح یا جریان سیاسی نیست؛ بلکه اعتماد عمومی، ثبات اجتماعی و کارآمدی نهادهای دولتی را در معرض تهدید قرار می‌دهد. اصلاح‌طلبان با صراحت تمام اعلام می‌کنند که مقابله با این روند نه یک انتخاب سیاسی بلکه یک ضرورت ملی است. اگر جامعه سیاسی و شهروندان این هشدارها را جدی نگیرند، آینده کشور با خطراتی جدی مواجه خواهد شد که بازگرداندن آن به مسیر عقلانیت و میانه‌روی بسیار دشوار خواهد بود.
