عصر ایران - در آمریکا، چینی‌ها سال‌ها با دید منفی و قوانین سخت‌گیرانه مواجه بودند، به خصوص در ایالت کالیفرنیا که بیشترین احساسات ضدچینی وجود داشت. در دهه ۱۸۷۰، به‌خاطر رقابت سخت برای کار و وضعیت بد اقتصادی، مردم نسبت به چینی‌ها بدبین و نژادپرست شدند. این شرایط باعث شد در سال ۱۸۸۲ قانونی به نام «قانون ممنوعیت مهاجرت چینی‌ها» تصویب شود که ورود چینی‌ها به آمریکا را ممنوع کرد و آن‌ها را به گروهی منزوی و کم‌شمار تبدیل کرد.
اما با حمله ژاپن به پرل هاربر در ۷ دسامبر ۱۹۴۱ و ورود آمریکا به جنگ جهانی دوم، وضعیت چینی-آمریکایی‌ها تغییر کرد. آن‌ها که پیش‌تر طرد شده بودند، ناگهان به متحدان مهم تبدیل شدند، چون چین در کنار آمریکا علیه ژاپن می‌جنگید.
با این حال، چون چینی‌ها ظاهری شبیه ژاپنی‌ها داشتند، مجبور بودند با روش‌هایی مثل بستن نشان‌هایی با نوشته «من چینی هستم» یا حمل پرچم کوچک چین، هویت خود را نشان دهند تا اشتباه گرفته نشوند و اذیت نشوند.
در همین زمان، کنگره آمریکا در سال ۱۹۴۳ قانون ممنوعیت ورود چینی‌ها را لغو کرد؛ قانونی که بیش از ۶۰ سال قبل تصویب شده بود. این کار، هرچند با تأخیر و دلایل سیاسی بود، اما باعث شد چینی-آمریکایی‌ها فرصت‌های بهتری برای زندگی پیدا کنند و وضعیتشان بهبود یابد.
در طول جنگ جهانی دوم، حدود ۲۰ هزار چینی-آمریکایی در نیروهای مسلح آمریکا خدمت کردند که این نشان‌دهنده وفاداری و فداکاری آن‌ها بود.
نصب نشان «چینی هستم» برای جلوگیری از اشتباه گرفتن با ژاپنی ها در آمریکا
تصویری از یک کارگر چینی در صنایع جنگی که علامتی با نوشته "Me CHINESE PLEASE NO JAP" (لطفا من چینی هستم، ژاپنی نیستم) را بر پشت لباس کار خود نصب کرده است.
