فوتبال ۳۶۰: در شبی که استادیوم ملی سوئد در استکهلم پر از امیدهای برباد بود، بار دیگر ثابت شد استعدادهای درخشان به تنهایی نمی‌توانند معجزه کنند. شکستمقابل سوئیس در چارچوب هفته سوم مقدماتی جام جهانی ۲۰۲۶، زنگ خطری جدی برای زردها به صدا درآورد. پنالتی دقیق گرانیت ژاکا در دقیقه ۶۵ و ضربه تکمیلی یوهان مانزامبی در اواخر بازی، نه تنها ۳ امتیاز حیاتی را به حساب سوئیسی‌ها ریخت، بلکه عمق بحران سوئد را عریان کرد. تیمی با ستارگانی چون الکساندر ایساک، ویکتور یوکرس، آنتونی الانگا و دژان کولوسفسکی، حالا در گروه دوم مقدماتی قاره اروپا در آستانه حذف زودهنگام قرار گرفته. شانس صعود مستقیم؟ فقط روی کاغذ و آن هم با فرض معجزه‌های بعدی.

وضعیت جدول

بیایید نگاهی بیندازیم به وضعیت فعلی این گروه؛ سوئیس با ۹ امتیاز از 3بازی، صدرنشین قاطع است. آن‌ها با پیروزی‌های قاطع مقابل اسلوونی  و کوزوو، و حالا این برد خارج از خانه، دروازه صعود مستقیم را برای خود نیمه‌باز گذاشته‌اند. دروازه‌بانان سوئیسی هنوز گلی نخورده‌اند و دفاع‌شان همچون دیواری نفوذناپذیر عمل می‌کند. در مقابل، سوئد با یک امتیاز پس مقابل کوزوو، تساوی بدون گل مقابل اسلوونی و حالا با این باخت تلخ  در قعر جدول قرار دارد. کوزوو با 4 امتیاز و اسلوونی با 2 امتیاز حداقل رقبای دست‌یافتنی به نظر می‌رسند. با وجود تنها 3 بازی باقی‌مانده، سوئد باید حداقل 4 امتیاز از سوئیس و کوزوو جمع کند تا به پلی‌آف فکر کند و این بدون در نظر گرفتن تفاضل گل منفی‌شان است.

مشکلات تیم

یان دال توماسون، مربی دانمارکی قول تحول داده بود. او تیمی را تحویل گرفت که پس از حذف از یورو ۲۰۲۴ در بحران هویتی غوطه‌ور بود. اختلافات داخلی، از جمله تنش با دروازه‌بان باتجربه روبن اولسن و عملکردهای پرنوسان در لیگ ملت‌ها، اعتبار او را زیر سؤال برده. توماسون با وجود استفاده از تاکتیک‌های تهاجمی‌ مثل استفاده همزمان از ایساک و یوکرس نتوانسته نتایج خوب بگیرد. ایساک و یوکرس هنوز در این مقدماتی گلی نزده‌اند. آمارها فریاد می‌زنند؛ سوئد در 3 بازی، تنها 2 شوت در چارچوب داشته و مالکیت توپ‌شان مقابل سوئیس به ۴۲ درصد نرسید.

این شکست، ریشه در مشکلات ساختاری دارد. سوئد، ملتی با تاریخچه‌ای پربار در جام جهانی از حضورهای مداوم دهه‌های ۵۰ تا ۹۰ حالا با نسلی از ستاره‌ها روبه‌روست که در سطح باشگاهی می‌درخشند، اما در عرصه ملی، هم‌صدایی ندارند. نمونه بارز این موضوع ویکتور یوکرس و الکساندر ایساک است. 2  مهاجم در تابستان گذشته با انتقال‌های نجومی راهی تیم‌های بزرگ لیگ انگلیس شدند اما در پیراهن تیم ملی درخشش سطح باشگاهی را ندارند.

به نظر می‌رسد مشکل گل نزدن تیم از خط میانی ریشه دارد . بدون هافبک‌های نظم دهنده و خلاق حملات سوئد به بن‌بست می‌خورد. توماسون سعی کرده با سیستم 1-3-2-4 ، تعادل ایجاد کند اما ضعف در میانه میدان تیم را آسیب‌پذیر کرده.

حالا سؤال اینجاست؛ آیا این ستاره‌ها می‌توانند نجات‌دهنده کشورشان باشند یا فقط تماشاگر سقوط؟ تاریخ نشان می‌دهد سوئد در پلی‌آف‌ها عملکرد خوبی داشته اما با این فرم، حتی پلی‌آف هم دور از دسترس است. بازی بعدی مقابل اسلوونی در نوامبر، آخرین تیر در ترکش نام دارد. اگر توماسون نتواند این استعدادها را به یک ماشین واحد تبدیل کند، سوئد با این همه ستاره بار دیگر جام جهانی را از دست خواهد داد.