کانال تلگرامی تک به تک: تیم ملی ایران در حالی در دیدار دوستانه با تیم تحریم شده روسیه دو بر یک شکست خورد که علیرضا بیرانوند پس از تعلیق محرومیتش، بار دیگر درون دروازه تیم ایران ایستاده بود. با این حال نمایش او در این دیدار، ضعیف و غیرقابل دفاع بود. بیرو ابتدا روی ضربه نرم بازیکن حریف از فاصله نزدیک مغلوب شد و سپس گل دوم را روی یک شوت از راه دور دریافت کرد. غیر از این بیرانوند یک خروج ناشیانه هم داشت که شجاع خلیل‌زاده توپ را از روی خط دروازه برگرداند و البته شاهد کلکسیونی از ضربات ضعیف بیرو به توپ هم بودیم.
این نمایش‌بسیار بد، تنها یک روز بعد از آن ارایه شد که بیرانوند با همان اعتمادبه‌نفس کاذب، خودش را دروازه‌بان اول جام‌جهانی بیست سی دانست. متوجه شدید؟ نه این جام‌جهانی پیش رو، بلکه مسابقات پنج سال بعد!
راستش این است که فوتبال علیرضا بیرانوند سه، چهار سال پیش تمام شده. نسخه‌ای که این مدت دیده‌ایم، تنها شبحی از یک ستاره بوده؛ گلر افول کرده‌ای که مشغولیت‌هایی مثل مدلینگ و کافه‌داری و بازی مافیا دارد و به جای عملکرد فنی، فقط با استوری‌های غلط غلوط و مصاحبه‌های خنده‌دار وایرال می‌شود. بعید است حتی اعضای خانواده بیرانوند هم آخرین نمایش درخشان او را به یاد بیاورند. از گلری که روزی پنالتی کریس رونالدو و ضربه سر ژاوی هرناندس را گرفت، حالا فقط یک اسم باقی مانده و البته یک خروار ادعا و «منم منم» که حال آدم را بد می‌کند.
