گروه دیپلماتیک - همشهری آنلاین: با برقراری آتش‌بس در غزه، ترکیه بار دیگر کوشیده است تا با ماهی گرفتن از آب گل‌آلود بحران منطقه، نقش منطقه‌ای خود را تقویت کند؛ کشوری که در دو سال نسل‌کشی غزه، هم خود را «میانجی صلح» معرفی می‌کرد و هم منافع اقتصادی و ژئوپلیتیک چندلایه‌اش را پی گرفت.
وزارت دفاع ترکیه اعلام کرده که نیروهای مسلح این کشور برای حضور در مأموریت «حفظ صلح» در نوار غزه آماده‌اند؛ موضعی که بلافاصله با استقبال رسانه‌های غربی و عربی روبه‌رو شد.
اما این فرصت‌طلبی سیاسی، یادآور ژست‌های دیپلماتیک گذشته آنکاراست؛ زمانی که حتی پس از اعلام قطع کامل روابط اقتصادی با رژیم صهیونیستی به‌دلیل نسل‌کشی در غزه در ماه مه ۲۰۲۴، صادرات ترکیه از جمله فولاد و سوخت به اراضی اشغالی از مسیر کشورهای ثالث ادامه یافت.
همچنین در همان ایام که رجب طیب اردوغان اسرائیل را «دولت تروریست» می‌خواند و ۴۰ هزار تُن کمک انسانی به غزه می‌فرستاد، شرکت‌های ترکیه‌ای همچنان بخشی از زنجیره تأمین اقتصاد اسرائیل را تغذیه می‌کردند؛ تناقضی آشکار میان گفتار احساسی و رفتار محاسبه‌گرانه آنکارا.
