به گزارش ایسنا، اگرچه مس برای عملکرد صحیح مغز ضروری است و کمبود آن می‌تواند به اختلالات عصبی منجر شود، مس زیاد هم می‌تواند سمی باشد و به استرس اکسیداتیو و تخریب نورون‌ها منجر شود. این آسیب‌ها می‌توانند عملکرد مغز را مختل و به بروز بیماری‌هایی مانند آلزایمر، پارکینسون و بیماری ویلسون کمک کنند.
به گفته متخصصان، بدن انسان به‌تنهایی نمی‌تواند مس تولید کند بنابراین باید آن را از رژیم غذایی دریافت کرد. مکمل‌ها هم یک گزینه‌اند اما این ماده معدنی در انواع غذاها نیز موجود است. منابع اصلی مس غذاهای دریایی و برخی اندام‌های حیوانی به ویژه کبد گاوند.
در مغزها، دانه‌ها، میوه‌های خشک، حبوبات، شکلات تلخ، غلات کامل و سبزیجات برگدار مانند اسفناج هم مس موجود است.
به گزارش ایندیپندنت، مس تنها به سلامتی مغز کمک نمی‌کند و برای تولید انرژی، ساخت گلبول‌های قرمز خون، جذب آهن و حفظ سیستم ایمنی بدن در وضعیت عالی هم ضروری است.
مس همچنین به حفظ سلامت رگ‌های خونی، اعصاب و استخوان‌ها کمک می‌کند علاوه بر این برای تولید کلاژن و بافت‌های پیوندی نیز ضروری است.
