افزایش ۳.۲ درصدی تولید فولاد در شش ماهه اول سال ۱۴۰۴، پس از افت ۴.۸ درصدی در سه‌ماهه اول، نشان‌دهنده یک تغییر استراتژیک اساسی است. به نظر می‌رسد صنعت فولاد، با پیش‌بینی محدودیت‌های شدید، به سوی تأمین برق از کانال‌های جایگزین از جمله خرید برق سبز و استفاده از نیروگاه‌های خودتأمین ارزی حرکت کرده است. این در حالی است که غافلگیری ناشی از محدودیت‌های ۹۰ درصدی برق در اردیبهشت و خرداد، ریسک بزرگی برای این بخش محسوب می‌شد.
عملکرد درخشان چند شرکت کلیدی، نیروی محرکه این رشد ناگهانی بوده‌اند. رشد حیرت‌انگیز ۴۰ درصدی تولید در فولاد آلیاژی ایران (فولاژ) و شرکت‌های فولاد بوتیای ایرانیان و فولاد هرمزگان (هرمز)، توانسته‌اند کمبودها را جبران کرده و سهم قابل توجهی در ثبت رشد کلی داشته باشند. این شرکت‌ها به عنوان الگویی برای سایر تولیدکنندگان در مدیریت چالش‌های انرژی مطرح می‌شوند.
در بررسی محصولات، میلگرد و کنسانتره سنگ آهن با بیشترین رشد تولید مواجه شدند، عاملی که کارشناسان آن را به مصرف برق کمتر این حلقه‌ها و جهش صادراتی کنسانتره نسبت می‌دهند. در مقابل، کاهش شدید تولید تیرآهن به دلیل تغییرات در خطوط ذوب آهن اصفهان و همچنین نزول در تولید انواع ورق‌های فولادی ناشی از رکود بازار داخلی و تداوم واردات، نشان‌دهنده عدم توازن در کل زنجیره است، به‌ویژه که واردات ورق‌ها با وجود ظرفیت‌های خالی داخلی، همچنان غیرقابل توجیه خوانده شده است.
