پیشینه تاریخی ایران در خصوص جزایر سه‌گانه بوموسی، تنب بزرگ و تنب کوچک، به دوره‌های تاریخی هخامنشی، اشکانی و ساسانی بازمی‌گردد. در این دوره‌ها، ایران کنترل کامل و امنیت خلیج فارس و جزایر آن را برقرار کرده بود.
در سال 1948 میلادی، این جزایر توسط امپراتوری بریتانیا تحت اشغال درآمدند و به‌عنوان قیم رسمی امارات متصالحه شناخته شدند. اما ایران تا سال 1971 از پذیرش این اشغالگری امتناع کرد و جزایر همچنان در تقسیمات کشوری ایران قرار داشتند.
با توافقی میان ایران و بریتانیا در سال 1971، و قبل از خارج شدن نیروهای نظامی بریتانیا از منطقه، جزایر بوموسی، تنب بزرگ و تنب کوچک پس از شکایت‌های مداوم دولت ایران علیه اشغالگری، به ایران بازگردانده شدند. در نهایت، ایران کنترل کامل جزیره بوموسی را در سال 1992 به دست آورد.
با این حال، امارات متحده عربی و کشورهای عربی حوزهٔ خلیج فارس همچنان مدعی مالکیت این جزایر هستند. بیانیه‌هایی از سوی اتحادیهٔ عرب، اتحادیهٔ اروپا، روسیه، آمریکا و چین برای حمایت از ادعاهای امارات منتشر شده است. اما ایران بر اساس شواهد تاریخی و فرهنگی، مالکیت کامل این جزایر را اعلام کرده و تمامی ادعاهای مخالف را بی‌اساس دانسته است.
این جزایر به دلیل موقعیت استراتژیک در نزدیکی بخش عمیق خلیج فارس و اشراف بر تنگه هرمز که شاه‌راه نفت جهان محسوب می‌شود، از اهمیت بالایی برای کشورهای منطقه و جهان برخوردار هستند.
منبع:ساعدنیوز
