روزنامه همشهری: استقلال باز هم موفق به کسب پیروزی نشد و این بار دربرابر چادرملو به تساوی یک - یک رضایت داد. بازی فراز و فرود و پیچ و تاب‌های زیادی داشت؛ دقایقی طولانی از مسابقه رسما به بطالت گذشت که البته ناهمواری زمین هم در این مهم بی‌تأثیر نبود. با این حال گل چادرملو در میانه‌های نیمه‌دوم از روی پرتاب یک اوت دستی بلند، گویی موتور مسابقه را روشن کرد. استقلال به سرعت روی هنرمندی منیر حدادی گل مساوی را زد و پس از آن فشار کم‌سابقه‌ای روی دروازه حریف آورد که البته منجر به ثبت گل برتری نشد.
ترکیب اولیه ریکاردو ساپینتو دربرابر چادرملو، حاوی شگفتانه‌های زیادی بود. او ترجیح داد بازیکنانی همچون آنتونیو آدان، ابوالفضل جلالی، رامین رضاییان، اندونگ و نازون را نیمکت‌نشین کند. در پایان مسابقه به بعضی از تصمیمات مربی پرتغالی اشکال وارد شد، همچون ترجیح دادن جنپو به کوشکی. با این حال در کمال تعجب تقریبا هیچ‌کس از به بازی گرفته نشدن رضاییان انتقاد نکرد، آن هم در زمین بسیار بد ورزشگاه تختی که طبیعتا حضور یک بازیکن با مهارت بالا در ارسال توپ می‌توانست کمک‌کننده باشد. ممکن است این مطلب را کمی اغراق‌آمیز درنظر بگیرید، اما بی‌محلی عمیق هواداران استقلال به رامین، شاید آغازی بر پایان رضاییان در این تیم باشد. ستاره بخت او غروب کرده و چه بسا به این آسانی دوباره بالا نیاید.
رضاییان از نظر فنی در استقلال روزهای خوب و بدی داشته و جمع‌بندی در مورد این جنبه از کارش آسان نیست. البته در این فصل او به اندازه پارسال مؤثر نبوده که یکی از دلایلش می‌تواند پیوستن یاسر آسانی به استقلال باشد. آسانی دقیقا در پست فصل قبل رضاییان بازی می‌کند و بار تیم را در آن منطقه بر دوش گرفته. با این همه، به‌نظر می‌رسد از چشم افتادن رضاییان دلایل غیرفنی پررنگ‌تری داشته باشد. رامین از ابتدای پیوستن به استقلال، با آنکه از اردوگاه رقیب سنتی می‌آمد، به نوعی خودش را در قامت «بزرگ‌تر» تیم نشان داد که هضم این مسئله برای استقلالی‌های قدیمی‌تر و وفادارتر دشوار بود. او بعدتر با حسین حسینی، کاپیتان وقت تیم هم زاویه پیدا کرد و بعضا تصور می‌شود آن داستان در جدایی سنگربان آبی‌ها بی‌تأثیر نبوده است. در نهایت اما بسته شدن بازوبند کاپیتانی روی دست رامین در آغاز دومین فصل حضورش در استقلال، حساسیت‌ها را نسبت به او افزایش داد. اینگونه بود که پس از شکست ناباورانه آبی‌ها مقابل المحرق بحرین که از قضا با نمایش ضعیف رضاییان هم همراه بود، ناگهان حجم بسیار زیادی از انتقادها متوجه او شد. خیلی از پیشکسوتان و هواداران استقلال، طوری که انگار ناگهان تکانی خورده باشند به رامین حمله کردند و کاپیتان شدن او را در این زمان کوتاه، نتیجه «بی‌بزرگ‌تر» بودن تیم‌شان تلقی کردند.
ساپینتو البته نخستین سرمربی استقلال نیست که رامین را نیمکت‌نشین می‌کند. فصل گذشته نیز موسیمانه در یک مقطع به این نتیجه رسید که بهتر است از این بازیکن در ترکیب اصلی استفاده نکند. او در بازی با ملوان رامین را روی نیمکت نشاند، هرچند پس از توقف تیم، رضاییان در رفتاری خودنمایانه دور زمین دوید و به نوعی تلاش و تعصبش را به رخ سایر بازیکنان کشید! به‌طور کلی به‌نظر نمی‌رسد رامین بین هم‌تیمی‌هایش هم رفقای چندان زیادی داشته باشد. او البته خودش هم همین چند‌ماه پیش بر این موضوع تأکید کرده و گفته بود دلیلی نمی‌بیند با سایر بازیکنان رفیق باشد!
