فوتبال: آخرین بازی از هفته ششم لیگ برتر با توقف استقلال مقابل چادرملو در ورزشگاه تختی تهران به پایان رسید و به این ترتیب فوتبال داخلی به تعطیلات رفت تا ایام موسوم به فیفادی پشت سر گذاشته شود.
ورای موضوعات فنی این بازی و همچنین حواشی مربوط به آن، این دیدار یک نکته مهم‌تر از تمام مسائل و حواشی مربوط به بازی داشت و آن هم وضعیت ترسناک و البته ناامیدکننده ورزشگاه تختی است.
با شروع تعطیلات، حالا خانواده هواداران و همچنین اهالی فوتبال می‌توانند خوشحال باشند که فعلا فوتبال داخلی تعطیل شده و شاید تا از سرگیری دوباره بازی‌ها فرجی در پیش باشد و تا شروع دوباره، ایمنی بهتری در این ورزشگاه ایجاد شود. هرچند که طبق شنیده‌ها ظاهرا این بازی آخرین دیداری بوده که در ورزشگاه تختی برگزار شد و در این صورت تیم‌ها، هواداران و اصحاب رسانه نفس راحتی می‌کشند!
اولین منظره این ورزشگاه کیفیت چمن آن است که به اصطلاح عامیانه مانند «لحاف ۴۰ تکه» شده و در همین راستا، عوامل دست اندرکار علاوه بر آبیاری دستی با شلنگ، قسمت‌هایی از زمین را با غلتک دستی صاف می‌کردند! همان منطقه‌ای حبیب فرعباسی هم در جریان بازی تلاش می‌کرد با کوبیدن پایش آن را صاف کند!
در کنار مشکل چمن، پیست تارتان و همچنین محوطه اطراف زمین هم اصلا وضعیت خوبی ندارند. ترک‌های بزرگ به وضوح در اطراف زمین چمن دیده می‌شود. علاوه بر این وضعیت خاک در محوطه‌ای که برای پرش ۳ گام در نظر گرفته شده اصلا خوب نیست و کثیفی پررنگی هم اطراف زمین دیده می‌شود.
با وجود اینکه مسئولان مربوطه بارها اعلام کرده‌اند ورزشگاه تختی مشکل خاصی ندارد اما متاسفانه فرسودگی در نقطه نقطه این ورزشگاه فریاد می‌زند و به نظر نمی‌رسد برنامه‌ای برای رسیدگی به این موضوع وجود داشته باشد. فرسودگی روی یکی از ستون‌های نزدیک به رختکن و میکسدزون نشان می‌دهد احتمالا می‌توان در بخش‌های دیگر هم چنین صحنه‌هایی را هم دید اما اگر این مساله در نگاه اول خیلی مهم نباشد، باید از مشکلی بزرگ و شاید حتی ترسناک صحبت کرد.
وجود سوراخ‌های متعدد روی سازه هندسی ورزشگاه که در واقع سقف آن محسوب می‌شود، نشان می‌دهد که باید بیشتر از این نگران فرسودگی ورزشگاه تختی بود. یکی از عوامل حاضر در ورزشگاه در این مورد اعلام کرد که این سوراخ‌ها قبلا وجود نداشته و چندسالی است که سقف دچار چنین مشکلی شده است. حالا سوال اینجاست که آیا برای استاندارد سازی ورزشگاه، وجود سوراخ روی سقف اهمیتی ندارد؟
در کنار این مسائل، موارد ساده دیگری هم هستند که چیزی جز بی‌توجهی را نشان نمی‌دهند. مواردی که رفع آن‌ها اصلا نیاز به زیرسازی ندارد و خیلی راحت می‌توان آن‌ها را انجام داد اما وجود چنین شرایطی تنها عدم مسئولیت پذیری را به مخاطبان فوتبال القا می‌کند. مخاطبانی که در این شرایط اسفبار اقتصادی ۲۰۰ هزار تا ۵۰۰ هزارتومان پول بلیت می‌دهند اما کوتاهی در پاکسازی و تمیزکاری ورزشگاه چیزی جز بی احترامی و شاید هم توهین به آن‌ها نخواهد بود. هوادارانی که شاید ساعت‌ها در راه بوده‌اند و با خستگی زیادِ ناشی از ترافیک سنگین خودشان را به ورزشگاه رسانده‌اند، علاوه بر اینکه باید با صندلی‌های کثیف و نرده‌های خاک گرفته کنار بیایند، با آب به ظاهر معدنی ۳۰ هزارتومانی که شاید تنها یک استکان را پر کند، پذیرایی می‌شوند! شاید بهتر باشد مدیران مربوطه از فروشندگان اجاره کمتری بگیرند تا مردم عادی مجبور به خرید آب در شرایطی شبیه بازار سیاه نباشند! طبیعتا با وجود چنین قیمتی برای کمی آب، سایر خوراکی‌ها هم قیمت‌های عجیبتری خواهند داشت که این اصلا احترام به هواداران حساب نمی‌شود.
وضعیت ورود و خروج هواداران و خبرنگاران هم اصلا تعریفی ندارد و تعیین مسیر به وسیله نرده گذاری‌های متعدد که بیشتر باعث سردرگمی عابران می‌شود را نمی‌توان شرایط استانداردی دانست. در کنار همه مشکلات ریز و درشت، مشکل کثیفی که می‌تواند منجر به آلودگی و بیماری هم شود اولین منظره‌ای است که در هر قسمت و گوشه ورزشگاه تختی به چشم بیننده می‌آید. به عنوان مثال کثیفی سقف کانکس گزارشگران رادیو یا وجود زباله روی سقف محلی که به آن سالن کنفرانس گفته می‌شود نشان می‌دهد حتی در ماه‌هایی که رسانه‌های ورزشی به مساله استاندارد سازی ورزشگاه توجه داشتند، مسئولان مربوطه از آن غافل بوده‌اند.
صندلی‌های رنگ و رو رفته و کثیف، نرده‌های زنگ زده و خاک گرفته حتی در محوطه میکسدزون، کثیفی شیشه‌ها و رگه‌های پررنگ رسوب آب روی سقف، دیگر مواردی هستند که قطعا مورد ایراد AFC خواهند بود. حتی گیاهانی که بین سکوها روییده بودند و در رسانه‌ها هم به نمایش درآمد، آنقدر بدون رسیدگی مانده‌اند که خشک شده و در حال از بین رفتن هستند! در حالی که انتظار می‌رفت همان زمان که فیلم رویش گیاهان منتشر شده بود، مسئولان به فکر قطع آن‌ها و پاکسازی سکوها حداقل از این نظر شوند!
در مجموع برخلاف ادعاهای مطرح شده و کنفرانس‌هایی که برای دفاع از این وضعیت برگزار می‌شوند، ورزشگاه تختی حتی برای مسابقات آماتوری هم شرایط استاندارد ندارد و اگر مسئولان مربوطه خیلی علاقه‌مند به برگزاری بازی‌های بین المللی در آن هستند به نظر می‌رسد باید به دنبال تعریف دیگری از استاندارد در یک ورزشگاه فوتبال باشند. همه موارد این گزارش باید مورد توجه جناب آقای علی جوادی، مدیرکل ورزش و جوانان استان تهران قرار بگیرد. او در ماه‌های گذشته آنقدر از آمادگی ورزشگاه تختی سخن گفت که درباره وضعیت ورزش تهران حرفی صحبت نکرده است. از چمن ورزشگاه گرفته تا زیرساخت‌هایی مثل سیستم لوله‌کشی، وضعیت سرویس بهداشتی، جایگاه خبرنگاران و دسترسی آن‌ها به زمین و میکسدزون که وضعیت خجالت‌باری را به وجود آورده است. اصرار به استفاده از ورزشگاه تختی، تنها به ضرر باشگاه‌ها نیست. آبروی ورزش و فوتبال ایران در عرصه‌های بین‌المللی، در خطر است. انتشار تصاویر و ویدیوهای این ورزشگاه ناآماده و فرسوده، به سود فوتبال و ورزش ایران نیست و تنها مایه تمسخر و سرافکندگی است. حالا مشخص می‌شود چرا شرکت توسعه و نگهداری اماکن ورزشی، اجازه نمی‌دهد ورزشگاه آزادی تا پایان تعمیرات و بهسازی، به بهره‌برداری برسد. حتی اگر تا پایان سال 1405 هم این ورزشگاه آماده نشود، نباید اجازه داد که حتی یک بازی هم در این ورزشگاه انجام شود.
