در حالی که کاخ سفید در اواخر ژوئن اعلام کرد که تأسیسات هسته‌ای ایران ویران شده‌اند، تحلیل‌گران مستقل تصویر دقیق‌تری ارائه می‌دهند که باید هر دو طرف را نگران کند.
مؤسسه دیوید البرایت برای علم و امنیت بین‌الملل با بررسی تصاویر ماهواره‌ای گرفته‌شده در ۱۴ ژوئن، آسیب‌های سطحی به تأسیسات غنی‌سازی فردو را گزارش کرده اما بر دشواری ارزیابی آسیب‌های داخلی تأسیسات عمیقاً دفن‌شده تأکید کرده است. تحلیل سی‌ان‌ان با استفاده از گفته‌های البرایت اشاره کرده است که میزان قابل توجهی از آسیب ممکن است به سالن غنی‌سازی و سالن‌های مجاور آن که خدمات غنی‌سازی ارائه می‌دهند، وارد شده باشد. اما «آسیب قابل توجه» با تخریب کامل تفاوت دارد.
کمپین ژوئن اسرائیل متغیر خطرناک جدیدی را معرفی کرد که هر جنگ آینده را بسیار ناپایدارتر می‌کند، این کمپین که به ترور فرماندهان ارشد نظامی، سیاسی و دست‌کم ۹ دانشمند هسته‌ای انجامید، از چشم نخبگان حاکم تهران دور نمانده است. رئیس‌جمهور ایران، مسعود پزشکیان، علنا اعتراف کرد که در فهرست هدف‌های اسرائیل قرار دارد.
روسیه و چین مستقیما وارد جنگ اسرائیل و ایران نخواهند شد، اما هر دو از تهران دفاع می‌کنند و عنصر پیچیده و خطرناکی به ماجرا اضافه خواهند کرد. روس‌ها نیروی زمینی نمی‌فرستند اما تجهیزات لازم را در اختیار تهران قرار می‌دهند.
علایق چین کمتر آشکار است اما شاید مهم‌تر باشد. پکن می‌خواهد از یک جنگ گسترده‌تر در خاورمیانه جلوگیری کند که ممکن است عرضه نفت را ناپایدار کرده و رقابت قدرت بزرگ آن با واشنگتن را پیچیده کند. چین تهران را به‌عنوان وزنه‌ای مهم در مقابل نفوذ آمریکا در منطقه می‌بیند.
دو سؤال کلیدی که ذهن سیاست‌گذاران در واشنگتن، تل‌آویو و تهران را مشغول کرده، این است که چه چیزی جرقه جنگ بعدی را خواهد زد و چه زمانی باید حمله پیشگیرانه انجام شود؟ درگیری ژوئن نتیجه زنجیره‌ای چندلایه شامل ترورها و محاسبات غلط بود.
با این وجود برنامه هسته‌ای ایران، هرچند آسیب دیده، همچنان پیشرفت می‌کند. هر ماه ایران موشک‌های بیشتر و بهتر و روش‌های پیشرفته‌تر برای تحویل آن‌ها به دست می‌آورد.
ما در یک تعادل پایدار نیستیم. ما در حال شمارش معکوس هستیم. تنها سؤال این است که آیا شمارش معکوس به یک توافق مذاکره‌شده منتهی خواهد شد یا به جنگی چنان ویرانگر که ژوئن به‌عنوان یک جنگ مرزی به یاد آورده شود.
در همین حال، آتش‌بس هنوز برقرار است اما در اتاق‌های فرماندهی تل‌آویو و تهران، برنامه‌ریزان با شدت روی دنباله‌ای کار می‌کنند که همه حدس می‌زنند بدتر از نسخه اصلی خواهد بود.
