روزنامه گل: واقعیت ماجرا این است که ما در فوتبال سال‌هاست که داریم باد می‌کاریم و طوفان درو می‌کنیم! فوتبالی که متاسفانه هیچکس هم به دنبال ایجاد تفکری جدید در آن نیست. فوتبالی که چنان دچار روزمرگی شده است که دیگر همه متوجه آن شده‌اند به جز خود اهالی فوتبال که از آن می‌برند! و ثروت بر روی ثروت می‌گذاند! در این فوتبال که تنها نامش فوتبال حرفه ای است، پول‌های بی حساب و کتابی رد و بدل می‌شود، بدون آنکه کسی بخواهد راستی آزمایی کند که آیا این فوتبال حرفه‌ای هست یا نیست! فوتبالی که یکی از پرافتخارترین تیم‌های آن هفت گل از الوصل امارات می‌خورد و یک بر صفر به المحرق می‌بازد! اگر حرفه‌ای است که دیگر بدا به حال این فوتبال! فوتبالی که تیم‌های پرهزینه آن، نظیر سپاهان و تراکتورسازی تا به امروز در رقابت‌های آسیایی حتی یک برد را هم دشت نکرده اند! آیا باز این فوتبال حرفه‌ای است؟ فوتبالی که تنها بازیکنان، کادر فنی، کادر مدیریتی و دلالان کاسب صفت در آن پول حرفه‌ای دریافت می‌کنند، اما عملکردشان در حد آماتور هم نیست! اصلاً فوتبالی که دل هوادارش را بیازارد، مگر می‌شود نامش را فوتبال گذاشت؟ فوتبالی که هوادار عاشقش از آن لذت نمی‌برد که دیگر فوتبال نیست! فوتبالی که سرمایه‌های این مملکت را به شکل‌های مختلف می‌بلعد، اما بازدهی آن چیزی در حد صفر است که دیگر نامش فوتبال نیست! بپذیریم که از این فوتبال مردم هم راضی نیستند. مردمی که به نوعی هزینه‌های آن را پرداخت می‌کنند اما عایدی شان نگران شان می‌کند!
ایکاش می شد که این فوتبال را تعطیل کرد، و طرحی نو در آن می‌انداخت. فوتبالی که نمی‌شود به بازیکن ملی اش گفت: که بالای چشمانت ابرو است! فوتبالی که عزیمت ۹ نفر از اهالی آن به مراسم قرعه کشی رقابت های جام جهانی آمریکا، کانادا و مکزیک همه فکر و ذکر مسئولانش را به خود مشغول کرده است! ۹ نفری که در خصوص رفتن چند نفر از آنها با این هزینه‌های کمرشکن هم حرف و حدیث بسیار است! رفتن و یا نرفتن افرادی که حضورشان در ینگه دنیا هیچ تاثیری برای این فوتبال دیم نداشته و ندارد! فوتبالی که در آن ساپینتو را به دلیل کسب نتایج ضعیف بیرون می‌کنند، اما دوباره با هزاران ترفند به سراغش می‌روند تا با قیمتی گزاف‌تر، دوباره او را به این فوتبال برگردانند و حالا هم که شرایط قمر در عقرب شده است نمی‌دانند که باید با او چه رفتاری داشته باشند. فوتبالی که همواره مربیان مدعی در آن وعده می‌دهند، اما از فوتبال خوب در تیم‌هایشان خبری نیست! فوتبالی که تنها ورودی دارد و خروجی خاصی برای آن تعریف نشده است چرا که اگر تعریف شده بود، وضعیتش اینگونه که امروز هست نبود! فوتبالی که امروز مسئولانش با حربه در باغ سبز نشان دادن صعود از مرحله اول رقابت‌های جام جهانی ۲۰۲۶ آمریکا، کانادا و مکزیک تنها دارد وقت می‌خرد! آن هم جام جهانی ۴۸ تیمی که شرایط صعود از مرحله اول آن به مراتب آسان‌تر از ادوار گذشته آن است!
آقایان مسئول! برادران ناظر! لطفاً جدی‌تر و اندکی هم دقیق‌تر به این فوتبال نگاه کنید، و ببینید که آیا این فوتبال ارزش این همه هزینه کرد را دارد؟ ارزش این را دارد که برای ساختن کلیپ، یکی از باشگاه‌هایش ۱۳ میلیارد تومان هزینه کند؟ ارزش این را دارد که مدیر برنامه‌های یک بازیکن بیش از ۱۰۰ میلیارد تومان دریافت دارد؟ ارزش این را دارد که برای دو فصل بازی به یک بازیکن بالای ۲۰۰ میلیارد تومان پرداخت شود؟ و …
آقایان مسئول! آقایان ناظر! این فوتبال بیمار است و نیاز به تیمار جدی دارد و تا تفکر جدید و میل به ساختن، بر آن سایه نیندازد، شرایطش همانی هست، که در حال حاضر هست! لطفاً نگاهی به نتایج تیم های ایرانی حاضر در رقابت‌های مختلف آسیایی این فصل بیندازید تا فاصله‌ها را بیشتر درک و برای آینده احساس خطر بیشتری کنید! چرا که این فوتبال امروز سوغاتش برای هوادار و مردمی که آن را دوست دارند چیزی به جز اعصاب خرد کردن و زجر کشیدن نیست!
