روزنامه گل - رسول بهروش: اگر از من بپرسید سمی‌ترین و ویرانگرترین سوال در این مملکت کدام است، به دفاعیه تکراری بیشتر خطاکاران و خلافکاران کشور اشاره خواهم کرد: «چرا از بقیه در مورد کارهای‌شان سوال نمی‌کنید؟ چرا فقط به ما گیر دادید؟» بدون اغراق باید گفت این نگرش، نفس ایران را گرفته و کمرش را شکسته. همه فکر می‌کنند خلاف‌شان در مقایسه با سایرین سبک و ساده است و بنابراین به خودشان اجازه می‌دهند حق را زیر پا بگذارند. به این ترتیب، رفته‌رفته تبدیل شدیم به کلکسیونی از خبط و خطاهای خرد و درشت در همه زمینه‌ها و قبح منفعت‌طلبی، زیر پا گذاشتن منافع جمعی و حتی فساد و کجروی از بین رفته.
کسی که با حقوق ۳۰میلیون تومانی از زیر کار در می‌رود و درست خدمت نمی‌کند، بهانه‌اش این است که مدیرش با دستمزد ۱۰۰میلیون تومانی همین رفتار را دارد. لابد آن آقای مدیر هم به نفر بالادستی در وزارتخانه استناد می‌کند و آن یکی به نفر بالاتر و همین‌طور تا برسیم به ابر فسادهای هزاران‌میلیاردی که انگار به خیلی‌ها مجوز داده در هر جایگاهی که هستند، کمترین اهمیت را برای اخلاق و قانون قائل باشند. در تخلفات غیرمالی هم همین‌طور است. چه بسیار پیش آمده کسی که از خط ویژه و شانه خاکی سبقت گرفته یا در خیابان زباله انداخته، در توجیه رفتارش گفته: «ولمون کن آقا. شتر رو با بارش می‌برن، شما بند کردی به ما؟ الان مشکل مملکت اینه؟» و شوربختانه این تئوریزه کردن کجروی، دمار از روزگارمان در آورده.
همه اینها را گفتم تا برسم به یک بخش از مصاحبه اخیر رضا درویش، مدیرعامل پرسپولیس که دقیقا مصداق همین تفکر شوم و خانمان‌برانداز است. از مدیرعامل پرسپولیس پرسیده‌اند چرا درحالی‌که تیم‌تان مهاجم ندارد، ۴۰۰ هزار دلار به سردار دورسون پرداختید تا قراردادش را فسخ کند و برود؟ چرا هم پول را دادید و هم بدون فوروارد ماندید؟ آقای درویش هم بلافاصله از همین حربه استفاده کرده و در توضیح این افتضاح گفته: «چرا از آنهایی نمی‌پرسید که ۱۰میلیون دلار خرج کردند؟»
لابد طعنه‌اش هم به استقلال است. حالا اگر از مدیران استقلال بپرسی، لابد به سپاهان و تراکتور اشاره خواهند کرد و همین‌طور الی آخر. در همان استقلال آقایان بابت فسخ قرارداد دو بازیکن بوسنیایی که حتی با تیم یک جلسه تمرین هم نکردند، یک‌میلیون دلار غرامت دادند و حالا هم چون ظاهرا به جای پیشنهاد، به اشتباه پیش‌قرارداد برای فابیو کاریله فرستاده‌اند، چند صد هزار دلار هم باید به او بدهند. از آنها هم سوال کنید، حتما به تخلفات پرسپولیس اشاره خواهند کرد.
تراژدی بزرگ این است که در این مملکت تخلفات دیگران به مجوزی برای خطای بعضی از ما تبدیل شده و در یک سیکل باطل سقوط کرده‌ایم. زورمان به آنهایی که شتر را با بارش بردند نمی‌رسد و لابد انتخاب کرده‌ایم که انتقامش را از خودمان بگیریم؛ با راه انداختن دومینویی از له کردن منافع عمومی که حتما اثر منفی‌اش در نهایت به خودمان باز خواهد گشت. افسوس!
