عصر ایران - میکیفون (Mikiphone)، که در سال 1924 اختراع شد، یکی از خلاقانه ترین دستاوردهای مهندسی در اوایل قرن بیستم و اولین تلاش موفق برای ساخت یک گرامافون جیبی واقعی محسوب می شود. این دستگاه نه تنها یک محصول مکانیکی برجسته بود، بلکه پیشگام مفهوم قابل حمل بودن موسیقی در دنیای مدرن به شمار می رفت.
میکیفون توسط دو برادر مخترع مجارستانی به نام های میکلوس (Miklós) و اتیین واداس (Étienne Vadász) طراحی و ثبت اختراع شد. تولید این دستگاه بر عهده شرکت مشهور سوئیسی مزون پایارد (Maison Paillard) بود که سابقه طولانی در ساخت جعبه های موسیقی و گرامافون های باکیفیت داشت. این مدل به سرعت محبوبیت یافت و تخمین زده می شود که حدود 180 هزار دستگاه از آن بین سال های 1925 تا 1927 به تولید رسید.
میکیفون به گونه ای طراحی شده بود که کوچک ترین فضای ممکن را اشغال کند و در عین حال، عملکرد یک گرامافون استاندارد را ارائه دهد:
در حالت تاشده، میکیفون درون یک جعبه فلزی دایره ای شکل و فشرده با قطر تقریبی 11.5 سانتی متر و ضخامت حدود 4.7 سانتی متر قرار می گرفت. این ابعاد آن را به واقع در حد یک دستگاه جیبی نگه می داشت.
برخلاف دستگاه های مدرن، میکیفون کاملاً مکانیکی بود. نیروی محرکه آن توسط یک فنر کوکی دستی تامین می شد و نیازی به باتری یا منبع برق خارجی نداشت.
این دستگاه قادر به پخش صفحات استاندارد شلاک بود که در آن زمان رایج ترین نوع صفحات گرامافون محسوب می شدند.
میکیفون از یک رزوناتور کوچک باکلیت بهره می برد که پس از باز شدن و نصب، وظیفه تقویت صدا را بر عهده داشت.
