عصر ایران ؛ علی محبوبی - چه دشوار است روایت ایثار و قهرمانی یک آتش‌نشان آن‌هم پس از دو سال سکوت!
تلفن‌های آتش‌نشانی ارومیه بی‌وقفه به صدا درآمده بود، گزارش‌ها حکایت از آتش‌سوزی در طبقه نهم یک مجتمع مسکونی داشت.
در میان فریادها، صدای آژیر خودروهای آتش‌نشانی، اورژانس و پلیس، پلکان نردبان به حداکثر ارتفاع خود رسیده بود و حتی یک سانتی‌متر بیشتر توان صعود نداشت. اما قهرمان گمنام این روایت، با مانعی روبه‌رو شد: فاصله چندمتری بین سبد پلکان و لبه بالکن واحد مسکونی، امکان ورود استاندارد و بدون خطر را گرفته بود.
در لحظه‌ای که شاید هر کسی به غیر از یک آتش نشان، تردید می‌کرد و منتظر می‌ماند، او میان دو انتخاب ایستاد:
حفظ جان خودش و بازگشت به انتظار زن و فرزند، یا انداختن جانش در کفه‌ای که در آن خانواده‌ای دیگر، میان آتش و دود مرگبار، در انتظار نجات بودند.
او حتی یک ثانیه تردید نکرد. تصمیمش برق‌آسا بود، تصمیمی که تصویر روزهای آتشین سال‌های دفاع مقدس را دوباره در ذهن‌ها زنده کرد و یکی از شجاعانه‌ترین لحظات تاریخ آتش‌نشانی ارومیه را رقم زد.
علی علوی، آتش‌نشان جوان، برای جبران اختلاف سطح بین سبد پلکان و تراس، با نزدیک به پنجاه کیلو تجهیزات بر دوش و سبدی لرزان زیر پایش، در ارتفاع تقریبی ۴۰ متر با زمین، بر لبه باریک سبد ایستاد. خودش را بر روی پنجه‌ها بالا کشید، لبه تراس را با دستانش گرفت، و با یک جهش وارد بالکن شد.
اما این عملیات، فقط نمایش مهارت و تجهیزات نبود. آنچه علی علوی را به قهرمان بدل کرد، شکست دادن هراس بود، هراسی که در چهل‌متری زمین نفس را در سینه حبس می‌کند. هراسی که تنها کسانی می‌شناسند که مرگ را از فاصله یک قدم تجربه کرده‌اند.
او در لحظه‌ای که می‌توانست عقب‌نشینی کند، امنیت خود را رها کرد تا زندگی دیگری را برگرداند، خانواده خودش را پشت سر گذاشت تا خانواده‌ای دیگر را دوباره به لبخند برساند.
فیلم این لحظه‌های ناب همان روز به دست ما رسید؛ تصاویری که می‌توانست تیتر اول رسانه‌ها شود و در ذهن مردم بماند. اما بی‌مهری ها و اعمال‌نظر شخصی در سیستم اداری، مانع از روایت این داستان شد.
ما نیز، برای احترام به آرامش کاری علی علوی و جلوگیری از فشارهای اداری احتمالی، سکوت کردیم. دو سال گذشت… و این قهرمانی در سایه ماند.
امروز، با تغییر شهردار و رئیس آتش‌نشانی، فرصتی دوباره داریم تا به بهانه هفتم مهرماه و روز آتش نشان، این سکوت را بشکنیم. این‌بار، همراه با تصاویر واقعی، این روایت را نشر می‌دهیم تا همه بدانند:
ایثار یعنی شکستن هراس در قلب آتش؛
قهرمان یعنی کسی که حتی در اوج خطر، تنها به نجات تو می‌اندیشد و وارد جایی می‌شود که همه از آنجا فرار می‌کنند.
