خبرآنلاین - شاید برای اولین بار بود که در سازمان ملل شاهد توهین آشکار به مقامات رژیم صهیونی بودیم و بخش اعظم کرسی های مجمع عمومی در زمان سخنرانی بنیامین نتانیاهو خالی شد و صدای هو کردن تمام سالن را فراگرفته بود.
این اتفاق یا شاید اگر بخواهیم بهتر تفسیر کنیم نباید به آن اتفاق گفته شود زیرا این مدل موضعگیری در سازمان ملل دارای یک پیشینه است و در گذشته معمولا این رخداد در مورد حضور نماینده جمهوری اسلامی ایران صورت میگرفت. یعنی در زمان سخنرانی رئیس جمهور کشورمان در پشت تریبون برخی نمایندگان کشورها صندلی های خود را ترک میکردند.
ولی نکته ای که باید به آن دقت داشت موضوع طرح یک برنامه دقیق سیاسی، هدفمند و از پیش طراحی شده برای کاهش میزان تاثیر گذاری و هژمونی سخنان یک فرد یا یک اندیشه را در نظر بگیرید. لاکن این رخداد را باید با بررسی سبقه دو سال گذشته آن در نظر گرفت که برخی نمایندگان کشورها علاوه بر خروج در هنگام سخنرانی مقامات ایرانی در زمان حضور نماینده رژیم صهیونی نیز برخی کشورها کرسی های خود را ترک میکردند.
لازم به ذکر است که همواره در زمان حضور مقام صهیونیست در محل سخنرانی مقامات ایرانی متقابلا سالن را ترک میکردند و این موضوع طی این دو سال دیگر مختص چند کشور محدود نبود و تعداد صندلی هایی که خالی می شد و صهیونیستها برای صندلی های خالی آنها دروغ میبافتند رو به افزایش بود، تا امسال.
سال جاری کشورهایی که در زمان سخنرانی نتانیاهو سالن را ترک کردند دیگر شامل یک تفکر یا جریان و اندیشه دینی نبود و این کشورها به دلیل اوج جنایات و شقاوت های رژیم اشغالگر و در اعتراض به عدم رعایت هیچ قانون و توافقنامه ای در این جنایات علیه بشریت یک واکنش سیاسی را از خود بروز دادند که در اصطلاح سیاسی به این اقدام "آبستراکسیون" نام نهاده شده است.
در سالهای گذشته با توجه با ایجاد فضای هراس انگیز از عواقب و برخوردها در عرصه های مختلف معمولا کسی شهامت ترک سالن در زمان حضور مقامات صهیونی را نداشتند و تنها انگشت شمار گروه هایی که اولین و مقتدرترین آنها جمهوری اسلامی ایران بود. اما این تهدیدات و هراس افکنی ها نتوانست سدی در برابر ابراز انزجارهای باشد و به نسبت افزایش میزان و زمان جنایات اسرائیل ، نفرت ها نیز افزایش پیدا می کند.
در سوی دیگر ما شاهد عدم حضور ورزشکاران کشورهای مختلف در برابر تیم های ورزشی اسرائیل هستیم که تا پیش از این عدم رویارویی مختص به ورزشکاران کشور ایران و معدود ورزشکارانی بود که با نیت فردی از انجام رقابت های ورزشی با اسرائیلی ها امتناع می ورزیدند.
این روند در دو سال اخیر روند چشمگیری داشته و حتی توانسته واکنشی باشد نسبت به سیاسی کردن ورزش از سمت غرب و تحریم های بی دلیل برخی تیم ها یا کشورها که افزایش این خودداری ورزشی میتواند تاثیراتی بر مقامات سیاسی هم داشته باشد. همانطور که این تاثیرات متقابل در عرصه سیاسی و ورزشی را علیه صهیونیستها شاهد هستیم می بایست به تحریم های علمی و اقتصادی در اقصی نقاط جهان علیه ایسرائیل هم دقت داشته باشیم.
در این شرایط باید بطور صریح بیان کنیم که نوع جنایات صهیونیستها در غزه، لبنان، یمن، سوریه و ایران باعث شد تا دنیا نوع رفتارها و واکنش های خود را با تل آویو تغییر دهد و ملت ها و دولت ها به یک شجاعت استراتژیک در مقابل رژیم صهیونی دست پیدا کنند.
شاید لازم به توضیح باشد که به چه دلیل نگارنده موضوع اتحاد ملت و دولت ها را در این موضوع مطرح می کند، برای درک این مطلب مخاطب را به رسانه های بیش از چهل کشور ارجاع میدهیم که در آنها درخواست شده بود که متناسب با جنایات این رژیم تروریست واکنش داشته باشند و در زمان سخنرانی نخست وزیر اسرائیل سالن کنفرانس را ترک کنند. لازم به ذکر است که کابینه جنگی نتانیاهو علیرغم موجهه با نفرت عمومی در سطح جهانی، ولی بر تداوم جنایات و کشتار مردم غیر نظامی و ایجاد قحطی ساختگی در باریکه غزه پافشاری می کند و اعتنایی به صندلی های خالی که مخاطب زیاده گویی های وی بودند ندارد.
به هر حال افزایش و تنوع اعتراضات نسبت به رژیم صهیونی و همچنین گسترده تر شدن و فراگیرتر شدن آن موجبات انزوای تل آویو در عرصه های مختلف بین المللی را ایجاد کرده است و به اعتراف مقامات اسرائیلی در رسانه ها، بیانات مقام معظم رهبری در مورد زوال اسرائیل را میتوان مشاهده کرد.
کارشناس مسائل بین الملل
۲۱۲/۴۲
